از تازه ترین اظهار نظرهای مقامات مسئول، یکی هم سخنان مسعود جزایری معاون ستاد کل نیروهای مسلح است که می گوید:

کسانی که در خرمشهر با عراقی ها جنگیدند، چه بسا که عرق میهن داشتند ولی کسانی که در سوریه می جنگند مقابل بدترین دشمنان اسلام که به ریشه اسلام خدشه می زنند می جنگند چه بسا ارزششان بالاتر از شهدایی است که در 8 سال جنگ با عراق جان دادند.

امیدوارم این سخنان بر زبان یک مقام نظامی جاری نشده باشد ولی اگر چنین باشد باید به ایشان توصیه گردد که در اولین فرصت تاریخ ایران را مرور کند و در مقام یک نظامی، مبارزات و جنگ های ایرانیان را بخواند و در این مسئله کنجکاو باشد که چگونه ایران در برابر طوفان های سهمناک و هجوم های ویرانگر ایستادگی کرده و همچنان بر پای ایستاده است؟

آقای جزایری در یک مقایسه فرصت طلبانه، نشان داده که نه ایران را می شناسد و نه دشمنان ایران را! ایشان فراموش کردند که دشمنان ایران در کنار صدام حسین با حمایت مالی "کشورهای اسلامی" به ایران حمله کردند. در آن جبهه متحد اسلامی علیه ایران حتی فلسطینیانی که خط قرمز جمهوری اسلامی است حضور داشتند. آن روز دشمنان ایران، در جبهه عراق پشت مرزهای ایران با جوانان ما می جنگیدند و امروز همان جبهه اسلامی در سوریه می جنگند. تفاوت آن روزها با امروز در میدان نبرد و جبهه های جنگ است نه در دشمنان ایران و یا اسلام. ایران سال هاست که گرفتار دولت های اسلامی است اما شگفتی در این است که انگشت اتهام شما و فرماندهان شما همچنان به سوی اسرائیل دراز است. آن روز می خواستید از کربلا به بیت المقدس بروید و امروز دمشق را جبهه مقدم می نامید. صادقانه بگویم جمهوری اسلامی، سال هاست که سوراخ دعا را گم کرده! شما فریب خورده اید، آدرس دوست و دشمن را به شما اشتباه داده اند و شما در گردابی افتاده اید که رهایی از آن به سادگی میسر نیست. دولت جمهوری اسلامی از ابتدای انقلاب دچار شعارزدگی و عوام فریبی گردیده است. فرماندهان شما در آغاز انقلاب، ابتدا ارتش را به مسلخ بردند و آنگاه گام در میدان نبرد گذاردند که اگر غیرت جوانان ایرانی همان جوانانی که در نظام پیشین تربیت شدند نبود، اگر درک مفاهیم ملی و میهنی جوانان که شما بدان "عرق ملی" می گویید نبود، بی گمان در همان سال آغازین جنگ، جام زهر را می نوشیدند. اینک نیز بدانید جنگ شما، جنگ مسلمان با مسلمان است. زشت و زیبای یک مسلمان را شما تعیین نمی کنید، مسلمانان در فرقه های مختلف قرن ها در کنار هم زیسته اند و اگر جنگ خونینی در منطقه روی داده، جنگ های صلیبی و یا جنگ اعراب با اسرائیل بوده است. در هیچ عصر و زمانی اینگونه مسلمانان به جان هم نیفتاده بودند و اینچنین با نام خدا و پیامبر و قرآن نفرت پراکنی نشده بود. آنچه که ما در خاورمیانه و در بین مسلمانان شاهد هستیم دامی است که سرمایه داری غرب فرا روی رهبران مسلمان پهن کرده و آنان نیز به درون این تله فرو غلطیده اند و اینک بیش از سه دهه است که مردمان کشورشان را اسیر این توطئه جهانی کرده اند.

آقای جزایری، اطمینان دارم که سخنان شما نه از سر درد، که نوعی پیام رسانی به جبهه جنگ است. اما بدانید جنگ های فرقه ای و مذهبی هرگز پیروز نهایی نداشته و ندارند، هیچ یک از طرفین دعوا به مقصود خود نایل نخواهند گشت. قدرت و شوکت عربستان تنها در چاه نفت و دلارهای بی خون و دل است که اگر آن را از شیوخ عرب بگیرند باید برگردند به دوران چادر نشینی. رهبران عربستان و قطر و کویت و امارات و بحرین و ترکیه دچار توهم قدرت شده اند و یا به زبانی دیگر آنان را نیز متوهم ساخته اند. فراموش نکنیم که بدترین دشمن مسلمانان، خودشان هستند زیرا به راحتی فریب قدرت ها را خورده اند. دریغ و درد که رهبران کشورهای در حال جنگ پس از سالیان دراز هنوز یا نفهمیده اند یا نمی توانند بفهمند و یا نمی گذارند بفهمند که بازیگران درام تاریخی خون و آتش بیش نیستند و دیر یا زود در آتشی که افروخته اند خواهند سوخت.

آقای جزایری، دشمنانی که شما از آن ها یاد می کنید در نظام پیشین هم حضور داشتند اما به خاطر دارید که در برابر ایران مطیع و فرمانبردار بودند. ایران بدون دستاویز قراردادن اسلام قدرت منطقه بود. قدرتی که ریشه در "عرق ملی" داشت نه در باورهای مذهبی؛ قدرتی که حاصل مدیریت علمی و دانش سیاسی بود نه شعار زدگی و نفرت پراکنی و انقلابی گری. راستی چه شد که امروز هر بی سر و پایی جرات، جسارت کردن به ایران و ایرانی را یافته است؟ شما و فرماندهان شما در آن سوی مرز برای اسلام می جنگید غافل از آنکه پیاده نظام دشمن بیخ گوش شما در استادیوم ورزشی همه ارزش های ملی، ایرانی و تاریخی ما را با لحن زشت زیر سئوال می برند؛ شما دم از بستن آبراه تنگه هرمز در خلیج فارس می زنید اما مزدوران عربستان در داخل کشور نام خلیج فارس را به سخره می گیرند؛ شما در سوریه با دشمنان اسلام می جنگید در حالی که صدای دشمن که قوم گرایی و نفرت پراکنی است از تریبون مجلس شورای اسلامی، به گوش می رسد؛ شما در برون مرز، اسلام را می جویید در حالی که مدیران اسلامی شما آخرین قطره های سبوی اسلام را نوشیده اند؛ شما از شهادت در راه اسلام دم می زنید در حالی که انقلابیون مسلمان سفره خانه شهدا را به غارت بردند؛ شما در برون مرز در پی حذف دشمنان اسلام هستید غافل از آن که دشمن، در خانه لانه کرده است.

راستی به خود آیید و دست از شعار دادن بردارید... برای پیروزی بر دشمن شعور لازم است نه شور انقلابی.