 بعد از حدود سه سال كه از طرح منشور شهروندى مى گذرد جناب رئيس جمهور آن را امضاء نمودند. به نظر می رسد این امر تنها ترفند و ابزارى براى انتخابات آينده است. اما پرسش اينست که ایشان چگونه در اين فرصت كم و یا حتی طی چهار سال آینده - اگر باز هم انتخاب شوند - ١٢٠ ماده را به اجرا در می آورند؟ آن هم با شرایط زیر:
منشورى كه زیر بنای قانونى آن مشخص نیست؛ در مجلس تصويب نشده است؛ تضمين اجرایی ندارد و هيچ تهديدى براى هيچ نهاد غیر انتخابی به شمار نمی رود! و البته اهرم هاى قدرت از نهادهاى امنيتى، نظامى و قوه قضائيه نیز در اختيار یا هماهنگ با آن نمی باشد.
اکنون باید پرسید چگونه مى توانيد حقوق شهروندى مردم را به اجرا درآوريد در حالی که مردم ایران به ویژه زنان و جوانان حتی برای حق انتخاب پوشش خویش به مدت چهار دهه مشکل داشته اند؟؟
اگر هدف آگاهى مردم از حقوق شهروندى خودشان است، مردم به خوبى نسبت بدان آگاهی دارند و نیک مى دانند كه جناب رئیس جمهور هيچ تضمين یا تعهدی نسبت به اجراى آن ندارند.
لطفا به فهم مردم ایران توهين نكنيد.
پاینده ایران |
