به نام خداوند جان و خرد

پاینده ایران

پاکستان، اسیر بی هویتی، مدیریت نالایق و قهر طبیعت؛

هموطن، هفته هاست که مردم پاکستان کنونی در چنگال طغیان و سیلاب رودخانه های سند و پنجاب و باران گرفتار شده اند و بنا به گزارشها همه زیرساختهای اجتماعی و حکومتی این کشور دست ساز استعمار و ایادی آن در هم کوبیده شده و در حال ویرانی است؛

همانگونه که می دانید پاکستان تنها کشوری است در جهان (غیر از واتیکان!) که بر اساس هویت مذهبی و نه ملی – با ادغام بخشی بزرگ از بلوچستان ایران (بلوچستان اشغالی انگلستان که اکنون بزرگترین ایالت پاکستان است) و سرزمینهای دیگر اقوام ایرانی، یعنی اقوام پشتون و پاتان و بخشی جدا شده از هند – به عنوان سرزمینهای مسلمان نشین سند و پنجاب بعد از کشتارهای وسیع مسلمانان و هندوها و سیکهای هندوستان تشکیل شده است.

در هند، عظیم ترین دموکراسی جهان، علیرقم وجود مذاهب و زبانهای گوناگون (حتی بیش از 400 زبان) ملتی بزرگ و تاریخی با هویت شریف و با فرهنگ هندی، همه دروازه های پیشرفت و ترقی و صنعتی شدن و اقتدار سیاسی و نظامی را بروی خود گشوده و هر روز به اتکاء هویت یگانه خود به پیش می رود؛

اما پاکستان که از تجزیه ایران و هند و بدون دلبستگی های ملی و تاریخی و صرفاً بر اساس « افسانه یک دین و یک ملیت » شکل گرفته، هر روز با کشتارهای فرقه ای و با حمایتهای بیگانگان و وهابیون ضد ایرانی و مدیریت نالایق و خودکامه ملعبه جزم اندیشان است که چون هویتی واقعی و ملی ندارند پیوندی با توده های رنگارنگ، فقیر و فلاکت زده سرزمین تحت کنترل خود نخواهند داشت و یقیناً دلسوخته مردم خود نیستند و اینک بیش از 60 سال است که با باصطلاح صادرات کنف و برنج!! تنها چیزی که دارند ارتشی سرکوبگر و اسیر « خاندان قشری مولودی » و مجهز به بمب اتمی است و دیکتایورهای پی در پی می آیند و میروند و جان خود و مردم درمانده را می گیرند و تنها چهره دلسوز و دموکرات سرزمینشان را هم اعدام می کنند (ذوالفقار علی بوتو نخست وزیر سابق پاکستان)؛

و چنین است که قهر طبیعت و سیلاب هم با دیکتاتورها و خودکامگان نالایق برای تداوم رنج و درد مردمان اسیر، همداستان گردیده و تنها راه چاره و راه رهایی آنها برگشت به وضعیت قبل از تجزیه های خونبار و بازگشت ایرانیان و هندی تباران به آغوش میهن های حقیقی و کهن خویش « ایران بزرگ تاریخی و هندوستان پرعظمت و با فرهنگ » و یافتن هویت ملی و واقعی آن مردمان است و به یقین دو ملت بزرگ، تاریخی و فرهنگ آفرین ایران و هند می توانند در کنار هم و با هم و بر اساس درخشندگی هویت ملی واقعی مردمانشان بسوی شوکت، دوستی و همکاری و پیشرفت و رفاه، سرافرازانه گام بردارند؛
ایدون باد.

پاینده ایران
حزب پان ایرانیست
1389/6/14