اولین مناظره شش تن کاندیداهای ریاست جمهوری روز جمعه برگزار شد، مناظره ای بین آن دسته از دولتمردان نظام اسلامی که وفاداریشان به اسلام، قانون اساسی، و حکومت ولایی مورد تأیید شورای نگهبان قرار گرفته و ظاهراً شرایط لازم را برای احراز مقام ریاست جمهوری اسلامی دارند. آن ها بدون استثناء از مردان انقلاب و ستیزه گران با غرب و شرق و از براندازان نظام گذشته و صاحبان کرسی و مقام در جمهوری اسلامی به شمار می روند و از برکت نظام دانشگاهی نیز صاحب مدارک تحصیلی دکترا شده اند. در حقیقت آس های نظام هستند که معرفی شده اند و ظاهراً مردم باید بنا به تکلیف شرعی و توصیه های قانونی و اوامر حکومتی به یکی از آنان رأی دهند تا بر کرسی ریاست قوه مجریه نظام اسلامی تکیه زند.

اما این مناظره که به یک مناقشه شباهت داشت حاوی نکاتی بود که به آن می پردازیم:
1- هیچیک از کاندیداها برنامه ای برای رفع مشکلات مردم نداشتند و بیشتر به حرافی و نظریه پردازی های عوام پسندانه پرداختند که این خود نشانه بارز ریا به شمار می رود.
2- فضای حاکم بر این مناظره، غیر دوستانه، ستیزه جویانه و گاه بی ادبانه بود، به گونه ای که شنونده به سهولت می توانست نابسامانی پایتخت جمهوری اسلامی را در چهره خشمگین و نگاه سرد و سخنان بی پروا و اتهام گونه شهردار ببیند و از 12 سالی که بر مردم تهران رفته است غبطه بخورد.
3- سخنان خشک و تپق های یکی دیگر از کاندیدا ا انسان را به یاد شاگرد کلاس درس می انداخت که عاجز از روخوانی انشاء نوشته شده است. من از غربت وی در دیار پر آشوب سیاست آشفته شدم و از این که خانه و کاشانه امن و راحت ش را رها کرده و تن به آوارگی و سر گردانی سیاسی سپرده تا در این فضای بی اخلاقی، رئیس جمهور اخلاقمدار گردد تأسف خوردم.
4- سخنان یکی دیگر از کاندیداها خیلی جالب توجه بود زیرا ملتمسانه از مردم می خواست دست از سر دولت ها بردارند و خودشان دنبال آب و نانشان باشند. شاید با زبان بی زبانی می خواست به مردم بفهماند که از منابع مالی خبری نیست و هرچه بوده یا حیف شده و یا میل!!
5- افشاگری معاون رئیس جمهور نیز رنگ و لعابی به این محفل یاران بخشید و برخی از مطالبات مغفول مردم را عیان ساخت. گرچه ریشه این دعوا از حب علی نبود و بغض معاویه را در گلو داشت ولی چون عالمگیر شد خوب بود.
6- احساس می شد خنده بر لبان رئیس جمهور رنگ باخته و دلش مالامال از دلهره و تشویش است زیرا از سردار انتظار حمله گاز انبری را به یک چهره خودی نداشت. لرزش دستان روحانی حاکی از آن بود که او بر خلاف تصور همگان اهل مبارزه نیست و ترجیح می دهد با مدارا و با استفاده از پنبه حریف را سر ببرد.
7- میرسلیم پرسشگر خوبی بود و در کسوت یک معلم ظاهر شده بود تا در این آزمون جنجالی به هر یک از کاندیداها نمره درخور پاسخ ها را بدهد. جوش و خروشی نداشت و می دانست که در این نمایش سیاسی یک سیاهی لشگر بیش نیست.
8- نکته اساسی اینکه همه کاندیداها خودشان را با معلول ها درگیر کرده بودند و هیچکس جرئت پرداختن به علت ها را نداشت که این خود به ناکامی مناظره انجامید.

اما آنچه که از اولین مناظره دریافت گردید عبارتند از:
نظام از بی برنامگی رنج می برد؛ دولت ها فاقد قدرت اجراییند؛ نهادهای خارج از دولت، در برابر دولت اند؛ کانون های قدرت متعدد و خودسرند؛ حکومت به هیئت های حاکمه تجزیه شده؛ باورهای آرمانی در دولتمردان به شدت آسیب دیده؛ زنجیره سازمان های اجرایی از هم گسسته و به حلقه های جدا از هم تقسیم شده اند و نتیجه آنکه در چنین فضایی هیچکس با هر اندازه از قدرت اجرایی و مدیریتی قادر به خدمت نیست؛ آسیب های اجتماعی به کلیت نظام بر می گردد؛ فساد میوه درخت دروغ و ریاست؛ فرار از قانون، دور زدن قانون و عدم اجرای عادلانه قوانین موجود، حاصل سیاست های سرکوب است.

اینگونه است که حزب پان ایرانیست در این دور باطل ورود نمی کند و "نه" به انتخابات بی سرانجام را نوعی مبارزه مدنی و احترام به حرمت رأی و نظری می داند که باید فقط در مسیر "حاکمیت ملت" هزینه شود.