سیاست رفاهی - ۱

 

مهاجرت، و پیوند خاک و خون 

 

«در نظام‌های غیر ملی که بر اساس سودجوی استوار شده است بر اثر رواج ظلم و ستم چه بسیار خانواده‌ها ناگزیر می شوند پیوند از سرزمین نیاکانی خود بر گیرند و به دنبال شرایط بهتر آواره سرزمین‌های دیگر شوند. این گونه شرایط که در آن فرار از نیاخاک، ویرانی و پراکندگی دیده می شود، از سویی نشانه گسیخته شدن خون و خاک است، و از سوی دیگر با دوران ضعف و فطرت ملت ها همزمان است. هرگز دیده نشده است که ملتی در حال ترقی و پیشرفت باشد و در همان همان حال رغبت به مهاجرت های گروهی و ترک سرزمین های ویران نیاخاک در میان آن ملت شایع باشد، ولی بسیار دیده شده است که ملت هایی که در راه پیشرفت و ترقی هستند رغبت بازگشت مهاجرین را بر می انگیزند، عرصه شهرها و روستاهای ویران و متروک بار دیگر از جمعیت انباشته می شود. این نشان می دهد که عظمت و سرافرازی ملت ها با استواری پیوند خون و خاک همزمان است و حالت بی تفاوتی و بی اعتنایی مردم نسبت به سرزمین که آن را نشانه‌ای از سست گشتن پیوند خون خاک می توان دانست همواره با ضعف و ناتوانی ملت ها مقارن و همزمان می باشد.»

 

(از کتاب سیاست رفاهی، نوشته سرور دکتر محمد رضا عاملی تهرانی، ۱۳۴۸ شمسی)

 

@paniranist_party