در قراردادها چه تعهدی وجود دارد؟

 

شرق گرایی جمهوری اسلامی، و همزمان ابراز نفرت از غرب و انعقاد قراردادهای ۲۵ و ۲۰ ساله با شرقی ها در حال نتیجه دادن است! روسیه و چین در واپسین لحظه های به نتیجه رسیدن درخواست ایران از آمریکا برای بازگشت به برجام ایران را به گروگان گرفتند و البته در برابر شگفتی دستگاه دیپلماسی توضیح لازم را هم تلفنی به رییس دستگاه دیپلماسی جمهوری اطلاع دادند.

و اکنون باید دید در قراردادهای استراتژیک منعقده جمهوری اسلامی با روسیه و چین چه تعهدی داده شده است و در زمان درگیری بین منافع شرق و غرب، آیا جمهوری اسلامی در طرف شرق باید قرار بگیرد؟ 

در بحث اوکراین، جمهوری اسلامی در کنار شرق ایستاد و علت جنگ را تحریک غرب دانست. اکنون که منافع مستقیم ایران مطرح است، آیا حاکمیت دینی خواهد توانست از منافع ملی دفاع کند یا ایشان هم از آمریکا برای اطمینان خاطر روسیه و چین برایشان تضمین خواهد خواست؟! پس منافع ملی کشور چه می شود که اینگونه به اسارت شرق درآمده است؟ 

در اجرای سیاست خارجی کشور، هرگز دوستی یا دشمنی مطلق وجود ندارد. آن چه که پایه روابط بین‌المللی با دیگر کشورها است منافع ملی است. همچنانکه روس ها و چینی ها اکنون با تکیه به این اصل می گویند منافع ملی ما این است که منافع ما در ایران توسط آمریکا تضمین شود! 

و در این میانه است که نخست‌وزیر اسراییل به مسکو سفر می کند و در باره برجام و شرط شرق برای بازگشت آمریکا سکوت می کند. پیش‌از این، منافع مشترک روسیه و اسراییل ضربه کافی و موثر بر منافع جمهوری در سوریه وارد کرده است و اینک وقت گرفتن امتیازات بیشتر از حاکمیت دینی توسط آن دو شریک استراتژیک است. 

واسطه گری روسیه و وکالت وی از حاکمیت دینی در گفتگوهای برجام اینک سبب در بند افتادن جمهوری شده است آیا وکیل از اختیارات نامحدود خود استفاده می کند؟ پرسش‌ این است که حاکمیت دینی چرا در مذاکرات برجام یکی از اطراف قرارداد را وکیل خود قرار داد و چرا مستقیم با آمریکا گفتگو نکرد؟ شعارهای آیینی تا این اندازه برایشان اهمیت داشت؟ 

 

@paniranist_party