|
وحدت برابر دشمن داخلی ، وحدت برابر دشمن خارجی
ضرورت نبرد دردو جبهه مرتبط به هم :
نبرد بر ضد رژیم « استبداد سیاه » و نبرد بر ضد صدام متجاوز و همکاران او
موضع گیری قاطع حزب پان ایرانیست برابر تجاوز رژیم دست نشانده ی عراق بر میهن ما بار دیگر حملات گسترده و حساب شده ای را علیه نهضت ملی ایران بطور عام و حزب پان ایرانیست بطور خاص سبب شده است . این حملات گاه در لباس خیر خواهی و دوستی و دلسوزی وگاه آشکارا در مقام دشمنی با ناسیونالیسم ایران صورت می گیرد .
بسیاری از الهام دهندگان و مجریان این برنامه ی تازه ی مبارزه علیه ناسیونالیسم ایرانی ، همان ماموران مزد بگیر عراق و حامیان مرتجع و امپریالیست آن هستند که گاه خود را در صف اپوزیسیون ایرانی در خارج جا می زنند . تکلیف آن ها از نظر ملت ایران روشن است ، همه می دانند که پاداش همکاری با دشمن در زمان جنگ چیست و چه باید باشد .
روی سخن ما با آن ها نیست ، از مامور انتظاری جز اطاعت امر نمی رود . بین مزدور سیاسی و مبارز سیاسی یک دنیا تفاوت وجود دارد ، کسانی که هنگام یورش ناجوانمردانه ی ارتش دست نشانده ی عراق به خرمشهر ، از رادیوی خود در بغداد خبر دروغ استقبال مردم خوزستان از « نیروهای نجات بخش و برادر عرب » را پخش می کردند ، نمی توانند ادعا کنند که ایرانی هستند و ایرانی بودن در نام و محل تولد و شناسنامه خلاصه نمی شود . آری ، تکلیف این خود فروخته ها روشن است .
روی سخن ما با آن میهن دوستان راستینی است که در معرض تبلیغات گمراه کننده ی مزدوران عراق قرار دارند . اینجا و آنجا می بینیم افرادی را که براستی درد وطن دارند ، اما نمی دانند دراین شرایط دشوار، در این روزهای پرشگفتی و در این دوران آشفته ، ازکدام راه
باید رفت و چرا ؟ برای آنان ، مانند دیگر میهن دوستان ایرانی ، مسئله ی جنگ ایران و عراق مطرح است ، با این مساله چگونه باید روبرو شد ؟
حزب پان ایرانیست از آغاز این جنگ که ناشی از تجاوز نیروهای عراقی به مرزهای ایران بود، موضع خود را روشن کرد . این موضع بر اصول جاودانه ی ناسیونالیسم ایرانی متکی بوده و هست . ما اعلام کردیم که اکنون تمامی ملت ایران با رژیم متجاوز عراق در جنگ است . این واقعیت را در شرایطی اعلام کردیم که هنوز بسیار تردید ها و تزلزل ها ، حتی در میان افراد با حسن نیت وجود داشت . از دید حزب پان ایرانیست ، تلاش برای درهم شکستن تجاوز عراق و دفاع از حقوق پایمال شده ی ملت ایران ، بصورت یکی از « دو مساله و ضرورت ملی » درآمد از آغاز گفتیم و امروز نیز تاکید و تکرار می کنیم که تجاوز عراق به ایران یک حادثه ی ساده و یک اتفاق گذرا نیست که بتوان آن را نادیده گرفت ، بویژه آنکه اکنون توطئه های گسترده علیه هجوم به مرزهای آبی و خاکی ایران ، توطئه ی یورش علیه شهرها و روستاهای میهن ما ، بهتر آشکار شده است .
محافل فاشیستی و دست نشانده ی دولت ها و شیخ نشینهای مرتجع عرب که از آغاز جنگ از « قادسیه دوم » سخن می گفتند و بخود وعده می دادند که « عجم ها و کبرها » ! به زودی دست بسته تسلیم « ارتش ظفر نمودن عرب » ! خواهند شد ، اکنون برابر مقاومت دلیرانه ی ملت ایران و نیروهای مسلح ایران ، بویژه برابر مقاومت مردم خوزستان ، دسیسه های شوم تری را مطرح می کنند .
صدام تکریتی خود را مدافع به اصطلاح « تمدن عرب برابر عجم های وحشی » ؟ ! می خواند و خواستار ایجاد جبهه های واحد عربی علیه ایران و ایرانیان است .
ملک حسین این جیره خوار دیرین ایران و مزدور همه ی قدرت های استعمارگر بزرگ و کوچک ، در پی تشکیل « لژیون » به اصطلاح داوطلب عربی به نام « یرموک » ملک حسین نیز ، خواهند داد .
شگفت انگیز ترآنکه ، مروان قاسم ، دلقکی که امروز به نام وزیر خارجه اردن اظهار وجود می نماید ، از « دروازه های شرقی امت عرب »! سخن می گوید وخواب گسترش « مرزهای به اصطلاح میهن وامـت عربی را » تا کــوههای زاگـروس، یعنی تا قلب « ایران زمین » مطـرحمی کند . ؟ !
در چنین شرایطی ، به اصطلاح شش کشور دولت عربی خلیج فارس ( عربستان سعودی ، کویت ، قطر ، بحرین ، امارات متحده عربی و عمان ) که در واقع شش شیخ نشین دست نشانده ی استعمارگران بیش نیستند . پیمان مشترک دفاعی علیه ایران امضاء کرده اند و در عین حال با پرداخت میلیاردها دلار نفتی خود به رژیم صدام ترکیتی علیه ملت ایران در مبارزه ای همه جانبه قرار گرفته اند .
اکنون سخن ما اینجا است که جنگ رژیم عراق علیه ایران ، بصورت جنگ مشترک رژیم ـ های ارتجاعی و دست نشانده ی عرب و حامیان آنها علیه ملت و ملیت و فرهنگ ایرانی در آمده است . و اکنون پرسش ما این است که آیا میتوان تجاوز رژیم بعث عراق و حمایت کنندگان آن را علیه ایران و ملت و ملیت ایرانی ، به سبب مخالفت با رژیم « استبداد سیاه » توجیه کرد و مورد حمایت قرار داد ؟ !
خوشبختانه ملت ایران ، بقایای ارتش ایران و دیگر نیروهای مسلح ایران این واقعیات را به خوبی دریافته اند .
مردم رنج دیده و داغدار ملت ما ، صرفنظر از مشکلات سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی در نبردی هم آهنگ و حماسه آفرین علیه دشمنان متجاوز نبرد می کنند . آنها می دانند که دفاع برابر یورش گران به آبها و ساحل ها و سرزمین های ایران ، یک وظیفه ی ملی است و ربطی به مشکلات و معظلات غاصبان حکومت در تهران ندارد .
با توجه به این واقعیات ، حزب پان ایرانیست از آغاز جنگ با قاطعیت ایجاد یک جبهه ی واحد ملی علیه تجاوز را خواستار شد .
پیشنهاد ما این بود و هست که همه نیروهای سیاسی ایران ، صرفنظر از اختلافات مسلکی و مشربی خود ، برابر چنین تجاوز و یورش همه جانبه علیه سرزمین های ایرانی و ملت ایران ، بر سر چند اصل اساسی توافق کنند تا بتوانند به دشمن نشان دهند که نمی تواند از اختلافات و مشکلات داخلی ایران به سود نقشه های توسعه طلبانه خود بهره گیرد .
این چند اصل را به شکل های گوناگون مطرح کردیم و اکنون نیز مجددا تاکید می کنیم :
1 ــ ملت ایران به خاطر مخالفت با رژیم « استبداد سیاه » حاضر نیست از حقوق ارضی و ملیخود ، برابر خارجی صرفنظر کند .
2 ــ تقاضای رژیم بعث عراق و هم پیمانان او برای تغییر مرزهای خاکی و آبی ایران قابل قبول نیست .
3 ــ عراق مهاجم و متجاوز است و بایستی بهای تهاجم و تجاوز خود را بطور کامل و بر اساس حقوق بین المللی و منشور سازمان ملل متحد بپردازد .
4 ــ قرار داد 1975 از نظر سیاسی و حقوق بین الملل نافذ است و الغای یک جانبه ی آن از سوی رژیم بعث عراق غیر قانونی است .
بدیهی است که طرح این اصول خوشایند کسانی نیست که جاه طلبی خود را بمنافع ملت و میهن خود ترجیح می دهند . هستند کسانی که حاضر بودند سوار برتانک عراقی وارد اهواز شوند تا در آنجا دولت دست نشانده ی خود را تشکیل دهند . هستند کسانی که ادعا می کنند برای مبارزه با « استبداد سیاه » می توان بخشی از خاک و آب ایران را تقدیم صدام حسین تکریتی کرد . هستند کسانی که برای خوشایند رهبران بغداد و اربابان آنان چنان وا نمود می کنند که در این جنگ عراق مظلوم است و ایران ظالم ؟ !
بعضی از ایران راه گم کردگان و خود فروختگان سعی دارند در پس این غدر پنهان شوند که ملت ایران بایستی برای نجات خود از حکومت خون آشام « استبداد سیاه » هر قیمتی را به پذیرد . خوب ، چرا این مطلب را اشکارا نمی گویند ؟ چرا نمی گویند که برای رهایی از چنگال دژخیمان تهران باید در کنار دشمنان خارجی ایران قرار گرفت ؟ چرا نمی گویند برای رهایی از « استبداد سیاه » می توان به صدام ترکیتی و ملک حسین و اربابانشان یک چک سفید داد ؟
ما صریحا اعلام می کنیم ، لازمه ی مبارزه با رژیم « استبداد سیاه » رادیو داشتن در بغداد پول گرفتن از صدام حسین و دیگر شیخ نشین های مرتجع عرب وابسته به آن و دست گذرادن در دست متجاوزین به آبها و ساحل ها و سرزمینهای ایران نیست .
ما صریحا اعلام می کنیم ، اینگونه اقدامات ، خود سبب ادامه حکومت غاصبانه رژیم «استبداد سیاه » بر ایران گردیده است .
همکاران ایــرانی نمای صـدام حسین ، نه تنها برابر تجاوز شرم آور بر ملت و میهن ما خاموشنشستند ، بلکه به قیمت ویرانی شهرها و روستاها و به قیمت خون هزاران ایرانی ، موجبات ادامه ی حکومت رژیم « استبداد سیاه » را فراهم ساختند .
ما صریحا اعلام می کنیم ، هرگاه یورش نسنجیده و خود خواهانه ی رژیم صدام حسین بر سرزمین های ایران نبود ، هرگاه گروهی خود فروخته مشاور و مشوق چنین تجاوزی نمی بودند ، اکنون ملت ایران ، رژیم غاصب و ظالم و ضد ایرانی « استبداد سیاه » را در هم شکسته بود و بنیان نظام سیاسی و اجتماعی را بر اساس « حاکمیت ملی » بر پا نموده بود .
رژیم صدام حسین و همکاران او نه تنها مسئولان تجاوز به ایران و ملت ایران هستند بلکه مسئولیت مستقیم در استمرار حاکمیت غاصبانه « رژیم استبداد سیاه » را دارند .
این راه گم کردگان و خود فروختگان می دانند که نتیجه ی منطقی موضعی که اتخاذ کرده اند ، چیزی جز همکاری با دشمن خارجی به بهانه ی مبارزه با دشمن داخلی نیست .
درست همین موضع است که ناسیونالیسم ایرانی وهر میهن پرست آگاه با آن مبارزه می کند .
بدیهی است که حکومت استبداد سیاه نه تنها دلخواه و برگزیده اکثریت مردم ایران نیست ، بلکه امروز منفور اکثریت نیز هست . بدیهی است غاصبان حکومت در تهران دشمنان سوگند خورده و آشکار ملت و ملیت ایرانی هستند . بدیهی است که استبداد سیاه در راه پیشرفت و سعادت ملت ایران است .
این واقعیات را حزب پان ایرانیست و نهضت ملی ایران بطور کلی با قاطعیت و هر چه تمامتر مکرر در مکرر اعلام کرده اند . حزب پان ایرانیست آنچه را در توان داشته و دارد در راه مبارزه علیه استبداد سیاه چه در داخل و چه در صحنه ی جهانی بکار برده و خواهد برد .
اما ، مبارزه با استبداد سیاه ، دلیل صحه گذاردن بر تجاوز عراق و هم پیمانان آن نیست . دلیل تائید بمباران مردم غیر نظامی خرمشهر ، آبادان ، دزفول و دیگر شهرها و روستاهای خوزستان و استانهای باختری وطن نیست . دلیل تائید صریح و یا تلویحی ادعاهای ارضی صدام حسین و ملک حسین علیه خاک و آب وطن ما نیست .
لازمه ی مبارزه با استبداد سیاه که رادیو داشتن در بغداد و پول گرفتن از صدام تکریتی و در نتیجه در جهت منافع او حرکت کردن نیست .
از سوئی دیگر ، همکاری بعضی عـوامل و عناصر خود فروخته با رهبران بغداد و اربابان آنها ،بی تردید یکی از عوامل طولانی شدن جنگی است که تاکنون ده ها هزار ایرانی و عراقی طی آن جان باخته اند . چرا ؟ ، این همکاری به صدام و اربابانشان امید داد که در صورت ادامه ی جنگ ممکن است افراد و عواملی در ایران به حکومت برسند که حاضر باشند بخشی از ایران را تقدیم عراق کنند و دست اربابان صدام را برای غارت هرچه بیشتر ایران باز بگذارند .
اگر صدام و اربابانش بدانند که هر حکومتی که در ایران جانشین « استبداد سیاه » شود حاضر به کمترین گذشتی برابر متجاوز نخواهد بود ، درباره ی ادامه ی تجاوز خود از نو اندیشه خواهند کرد .
بدین سبب ، میهن پرستان ایران ، امروز یکصدا می گویند : مرگ بر « استبداد سیاه » ، مرگ بر صدام متجاوز و همکاران و اربابان او ...
آری ، این دو را باید با هم گفت . یکی بدون دیگری معنا ندارد . زیرا ملت ما در دو جبهه نبرد می کند ــ دو جبهه ی مرتبط بهم که دو پیروزی مرتبط بهم در آن به سود ملت ایران شکل می گیرد .
پان ایرانیست ها و دیگر ناسیونالیست های راستین ایران سربلندند که از آغاز با تشخیص درست مصالح ملت خود و با تکیه بر تعلیمات اصیل ناسیونالیسم ، پیشنهادهای پی در پی برای خاموش ماندن برابر تجاوز عراق را به بهانه ی مبارزه ی مشترک با « استبداد سیاه » رد کردند .
این موضع حزب پان ایرانیست بود و هست و تغییر نخواهد کرد . پان ایرانیست ها ، هم در داخل و هم در خارج ، علیه تجاوز عراق می جنگند . در خارج وظیفه ی ما رسوا کردن باند فاشیستی رژیم بعث عراق و همکاران آن و افشای ماهیت و سیاستهای جنایتکارانه ی آنها است که در این زمینه موفقیت های بیرون از انتظار نیز داشته ایم . وظیفه ی دیگر ما در این مورد ، آگاه نمودن سایر نیروها و مبارزان ملی بر ضرورت هم آهنگی با ملت ایران برای مقابله با تجاوز رژیم صدام حسین ــ هم به سبب مخالفت و مبارزه با متجاوز به ایران وهم به سبب مقابله با تبلیغات و اقدامات رژیم استبداد سیاه ، می باشد ــ دراین زمینه نیز توفیق بسیار نصیب مبارزان پان ایرانیست و دیگر کوشندگان نهضت ملی ایران گردیده است .
در داخل ، وظیفه ی ما سلاح بدست گرفتن و دفاع از هر وجب خاک و آب ایران است و در این راه هر چه بکنیم باز کم خواهد بود .
در مورد مبارزه علیه رژیم ، « استبداد سیاه » نیز حزب پان ایرانیست در صف مقدم مبارزه قرار داشته و دارد . حزب پان ایرانیست امروز در سخت ترین شرائط و زیر فشار اختناق و ترور حکومت وحشت ، به مبارزه خود در داخل کشور ادامه می دهد . در خارج کشور رزمندگان پان ایرانیست در رساندن صدای حق خواهی ملت ایران به گوش جهانیان سهم شایسته ای دارند . آرمان ما وحدت عمیق ملت ایران است : وحدت برابر دشمن داخلی ، وحدت برابر دشمن خارجی .
تبلیغات پر سرو صدا و پر خرجی که هوا داران صدام حسین این روزها علیه حزب پان ایرانیست و رهبری آن به راه انداخته اند ، کوچکترین اثری نخواهد داشت ، زیرا ملت ایران ، امروز بیش از هر زمان دیگر در راه ناسیونالیسم حرکت می کند .
امروز ملت ایران می داند که پان ایرانیسم و رهبری آن ، چونان دژی استوار ، چونان مبارزانی وارسته و بدون چشم داشت ، درمسیر دفاع از موجودیت ملی، حاکمیت ملی و صیانت همه ی حقوق تاریخی ، سیاسی و اجتماعی ملت ایران ، در نبردی همه جانبه هستند .
در این نبرد حماسه آفرین ، پیروزی از آن ملت ایران و نبرد جویان راه سرفرازی و آزادگی جامعه ی بزرگ ایرانی است.
پاینده ایران
19 / 10 / 1360
حزب پان ایرانیست
|
