مطابق برنامه از پیش اعلام شده شورایعالی رهبری حزب پان ایرانیست، گروهی از اندامان حزبی و دیگر میهن پرستان، برای ادای احترام به سرباز فنا در آرمان ایران، روانشاد محسن پزشکپور، 10 صبح روز آدینه 16 دی ماه 1390 در سالگرد جاودانگی ایشان بر مزارش حاضر شدند.
صدای پای تو از کوه بر نمی خیزد
|
دوباره از دلم انده بر نمی خیزد
|
تو بر ستیغ دلی آش کماندارم
|
من از کان تو و تیر تو نشان دارم
|
تو تیر آرش جاوید در کمان داری
|
ز جنس تیر اهورایی آرمان داری
|
ز جان خویش گذشتی در آن رها کردی
|
و نام نامی امید را صدا کردی
|
تو از نژاد همان رستم زبردستی
|
که در نشیب و فراز ره عهد نشکستی
|
به راه عزت ایران تو کوهکن بودی
|
همیشه عاشق دیرین این وطن بودی
|
کدام ابر غباری گرفت راه تو را
|
که مدتیست ندیدیم آن نگاه تو را
|
کنون که تشنه خراب کلام ناب توییم
|
همیشه منتظر برق آفتاب توییم
|
تو گفتی از دل ایران که درد برخیزد
|
برای لحظه اوج نبرد برخیزد
|
تو با نیاز وطن یار و همصدا هستی
|
پیام شادی عشق و پر تز صفا هستی
|
به وسعت همه مرز و بوم ایرانی
|
نشانه ای ز شکوه و ز فر یزدانی
|
تو زنده ای به دل زندگان جان گاه
|
اگرچه نام تو گم کرده دشمن بدخواه
|
به نام نامی ایران که با تو هموند است
|
بسا دلی که به دیدارت آرزومند است
|