دریغ و افسوس که باز هم بی تدبیرى و بى توجهى مسئولان امر سبب گردید تا ایران از وجود شما سربازان دلاور تهى باشد.

حال در این وانفساى زمانه که جوانان فرهیخته با همه شوق جوانی و مواهب زندگی حاضر به خدمت سربازى می شوند تا پس از گذشتن از دروازه والا و افتخارآمیز نظام وظیفه بتوانند به راحتى به زندگى اجتماعى و اقتصادى راه یابند، آیا شما مسئولان که از جوانان انتظار دارید تا دو سال از بهترین دوران عمرشان را که می تواند سکوى پرتاب آن ها به پیشرفت آینده باشد را در راه خدمت همگانى بگذرانند و نگاهبان مرزهاى سرزمین وعامل قدرت میهن و بازوی اجرایی نیروهاى مسلح و در کلامى شمشیر آخته ملت در زمان صلح و تهدید و جنگ باشند، شما هم خود را مسئول جان آنان می دانید؟

 در این رابطه دو سویه میان یکى از موثرترین نیروهای فعال اجتماع و نهاد حکومتی، وظیفه ایجاد نمی کند که برای برآورده نمودن فضاى مناسب جهت استراحت و تکمیل خدمات بهداشتی، پزشکى، علمی، خورد و خوراک، و ملزومات روزانه سربازان و تامین وسایل رفت و آمد مناسب آنان کوشا باشید؟

 اما شوربختانه حاکمیت فرقه اى در نهایت بى تدبیرى مستمر از آغاز تاکنون در همه ابعاد به طور کلی قصورى آشکار از تحقق وظیفه خود نسبت به آحاد ملت به ویژه جوانان و به خصوص سربازان

را داشته است. سیاستى که سهواً یا عامداً خروجى جز تباهى نسل ها و جوان کشى، دستاوردى به همراه نداشته است.


پاینده ایران