 خون شهدای سوم شهریور 1320 می جوشد...
ننگ بر امپریالیسم روس و انگلیس و امریکا
در سحرگاه شوم سوم شهریور 1320 ارتش های خون آشام روسیه و انگلیس با حمایت و پشتیبانی امریکای جهانخوار از سه سو و بدون اعلام قبلی به ایران بی طرف رضاشاهی شبیخون زدند و هزاران نفر از مدافعان شریف نیروهای دریایی، ارتش و ژاندارمری را شهید کردند و خاک پاک ایران را با قدم های نکبت بارشان آلوده ساختند.
انگلیس ها پس از نابودی نیروی دریایی تازه بنیان شاهنشاهی و غرق کردن ناوهای ببر و پلنگ و شهادت دریادار بایندر و بیش از ششصد ناوی و ناخدایانی چون میلانیان، کهنمویی و نقدی و... در خرمشهر به سوی اهواز حرکت کردند، هنگ سیزده اهواز که اکثرا از جوانان اهوازی و خوزستانی بودند برای پرهیز از صدمه مردم و شهر اهواز به نخلستان های اطراف شهر اهواز رفته و در آنجا سنگر گرفتند و دلاورانه تا آخرین نفر جنگیدند و همگی شهید راه ایران شدند و هرگز تسلیم بیگانه ناجوانمرد نگردیدند... نیروهای انگلیسی از طریق عراق و قصر شیرین نیز به سوی کرمانشاه حرکت کردند اما در گردنه پاتاق یک گروهان دلاور ژاندامری راه را بر آنان بستند و همگی به راه ایران شهید شدند.
ارتش خون آشام روسیه شوروی از شمال به گیلان، آذربایجان و خراسان وارد شد و با در هم کوبیدن خونین نظامیان و مردمان ایرانی به سوی تهران حرکت کردند و در مسیر خود چه جنایت ها که نکردند. آن ها بقایای کارخانه درحال تأسیس ذوب آهن ایران در محمدشهر کنونی و اطراف کرج را پیاده کردند و به روسیه بردند!! قبلا نیز انگلیس ها سایر قسمت های آن کارخانه را که با کشتی از آلمان به طرف ایران می آمد در دماغه امید نیک آفریقای جنوبی مصادره کرده بودند! (غارت...)؛ روس ها بعدها کارخانه تازه تأسیس هواپیماسازی شهباز را نیز پیاده و به روسیه بردند.
و اما با ورود تانک های روسی به تهران و در محله پل چوبی نزدیک پادگان عشرت آباد که محل اسقرارشان بود با هجومی روبرو شدند که دروازه بیداری و سرافرازی و یگانگی دوباره ایران پاره پاره دویست ساله گذشته را تلالوی شکوهمند نهضت اهورایی پان ایرانیسم به روی ایرانیان میهن پرست گشود. آن هجوم سنگ اندازی چندین کودک خردسال به تانک های روسیان در هشتم شهریور 1320 بود که نهضت پان ایرانیسم و بعدها حزب پان ایرانیست به پیشوایی سرور محسن پزشکپور (پندار بزرگ)، سرور دکتر محمدرضا عاملی تهرانی آموزگار شهید پان ایرانیسم و دانش ناسیونالیسم (آژیر) و سرور بزرگوار و تنها یادگار آن دوران سرور پورهاشمی و تعدادی دیگر از نوباوگان همرزم پزشکپور بزرگ و فنا در آرمان، رهبر جاودانه نهضت ما بودند... ملت ایران آن صبحگاه شوم و جنایتکاران بیگانه و مزدوران داخلیشان را فراموش نخواهد کرد... و پان ایرانیست ها انتقام از آن ناپاکان را مظهر عدل الهی می دانند.
پاینده ایران و درود بر شهدا و جانبازان راه سرفرازی و یگانگی ایرانیان... ایدون باد...
|
