در زیر هر وجب از خاک مقدس ایران پیکرهایی به خون غلطیده اند که استخوان آن ها ستون های استوار موجودیت و هویت ایرانی است.

ای ایرانی! زمینی که بر آن گام مینهی، آنجا که به دنیا آمده ای و مسکن و مأوا گزیده ای، تنها یک تکه زمین از جهان پهناور نیست. ایران، این رویشگاه فرهنگ و تمدن و دانش، آوردگاه آزادگان و دلاوران بسیاری در طول تاریخ شکوهمند ایران بوده است که با خون خویش زمین زیر پایت را بارور کرده و جان شیرین را برای پاسداری از آن فدا نموده اند.

هزاران بهار و خزان بر تاریخ این سرزمین گذشت، چه جوانه ها که جوان نشده بر خاک افتاد و چه تبرها که بر پیکر این درخت تناور فرود آمد، چه استقامت ها کردند نهال ها و سروهای استوار در برابر طوفان حوادث و هجوم تبرزنان بیگانه، که من و تو امروز از مواهب این خاک بهره مند شویم.

شایسته است که در این بهار نو به رسم آئین و جشن های نیاکانی خود به دیدار جاویدنامان و فروهرهای درگذشته بشتابیم و "فروردینگان" را در کنار آن ها به جشن بنشینیم، فردوگ یا فروردینگان همانند دیگر جشن های ایرانی آموزه ای ارجمند با خود به همراه دارد، درس ایثار و فداکاری و از جان گذشتگی را در کنار آرامگاه جاویدنامان به فرزندانمان بیاموزیم.

۱۹ فروردین، "فروردینگان" گرامی باد.

پاینده ایران، تابنده فرهنگ پرشکوه ایرانی