 پاینده ایران
آقاى روحانى رئیس جمهور فرمودند ما صداى جوانان را شنیدیم، حال که درصد بیشتر جمعیت جامعه را جوان تشکیل مى دهد، ما باید به آنچه جوانان می خواهند توجه و عمل کنیم.
آنطرف تر رئیس امنیت ملى جمهورى اسلامى می گوید براى امنیت تهران چهل کلانترى باید به مجموعه فعلى اضافه کنیم (قطعاً در جهت امنیت(!) اما امنیت کى؟) آقاى روحانى گفتار پوپولیستى دیگر اثر ندارد. می خواهید بدانید خواسته جوان ایرانى چیست؟
بله، جوان ایرانى رفاه اقتصادى، سیاسى و فرهنگى می خواهد، کار می خواهد؛ جوان ایرانى نمی خواهد در زندگى و جامعه زیر ذره بین حضور شحنه و گروه ضربت شما باشد؛ آزادى فردى و اجتماعى می خواهد؛ آزادى پوشش می خواهد تا زنان جامعه اش آمار بالاى بیمارى ام اس را در جهان که به دلیل پوشش سیاه دچار شده اند نداشته باشد؛ آزادى بیان می خواهد؛ جامعه مترقى بدور از تحجر می خواهد؛ جوان ایرانى می خواهد در جهان، ایرانى سربلند باشد.
جوان ایرانى می خواهد آزادانه بر مزار کورش پدر خرد و درایت و انسانیت بشر که متعلق به اوست حضور یابد. جوان ایرانى می خواهد که همه مردم جامعه بزرگ ایران از حقوق شهروندى مساوى برخوردار باشند، نه به جرم آیین خاص خود که جزء احوال شخصیه اوست در زندان باشد. جوان ایران نشان پرچم ملى خود را که شیر و خورشید است می خواهد نه نشان بیگانه را.
جوان ایرانى می خواهد خودش نامزد انتخابى منطقه و شهرش را انتخاب کند، نه اینکه از فیلترینگ آقاى جنتى عبور کند؛ جوان ایرانى حکومت و دولتى می خواهد که با همه کشورهاى منطقه و جهان بر اصل دوستى و احترام متقابل ارتباط داشته باشد؛ جوان ایرانى می خواهد به جاى صدور انقلاب، علم و دانش و اختراعات و فرهنگ ایرانى خود را که سرشار از مِهر و یاری دهى و شادى و دوستى است به جهان صادر کند، به مانند پیام ماندگار شاهنشاه بزرگ، کورش کبیر که امروز نسخه ای از آن در سازمان ملل نگهداری می شود، نوشته اى که مبشر حقوق بشر دنیاى پیشرفته شد.
جوان ایرانى می خواهد که دولت در خدمت ملت باشد نه ملت در خدمت دولت؛ جوان ایرانى از اینکه ثروت ملیش را گروهى حیف و میل می کنند یا می دزدند یا اختلاس می کنند به تنگ آمده؛ جوان ایرانى توان دیدن کودکان کار خیابانى و کارتن خواب بى سرپناه سرزمنیش را ندارد، وقتى می بیند در چهل سال اخیر درآمد نجومى ثروت ملى که حق تک تک مردم ایران است به جبیب کسانى و هزینه جاهایى می شود که براى ایرانى نتیجه اى ندارد فریاد می زند، به خیابان می آید تا آقاى رئیس جمهور با وعده هاى تکرارى صداى او را بشنود ولى وعده و وعیدها سخنی بیش نیست که همچنان این جوان ایرانى یا در خیابان کشته می شود یا به زندان می افتد یا به خودکشى(؟!) می رسد یا درگیر اعتیادش می کنند یا در خانه باید از غصه و فشارهاى یاد شده بی صدا خاموش گردد...
حال جناب آقاى روحانى، شما حاضرید کدامیک از خواسته هاى بیان شده جوانان را جوابگو باشید؟؟
منتظریم، ببینیم و بشنویم!
پاینده ایران |
