ایران روزهای پر التهابی را پشت سر می گذارد و علیرغم تبلیغات حکومتی و کشانیدن مردم به کف خیابان ها، وجود شکاف بین ملت و دولت چشمگیر است. تحلیل غیر منطقی مقامات از اعتراض های مردمی، فضای جامعه را سخت سنگین و ملتهب کرده زیرا ارتباط دادن فریاد حق طلبانه مردم به عربستان و اسرائیل و صدام جای هیچگونه تردیدی باقی نگذاشت که دیوار اعتماد بین دولت و ملت فرو ریخته و جمهوری اسلامی در یک بزنگاه تاریخی به نفس نفس افتاده است.

از سوی دیگر به نظر می رسد چراغ های چشمک زن که تا دیروز فرا راه جمهوری اسلامی روشن بود یکی پس از دیگری خاموش شده و یا می شوند. سیگنال های نامرئی که دولت ها را هدایت می کرد با پارازیت های جدی همراه شده و دیگر راهگشا نیستند؛ افزون بر این، اتفاقاتی در خارج از مرز های ایران در شرف وقوع است که بر پیچیدگی اوضاع می افزاید. جمهوری اسلامی که پس از سال ها جنگ و گریز و کشتن و کشته شدن و تنش و بحران و تحریم و هزینه های سرسام آور در یک پیمان سیاسی – نظامی با روسیه، سوریه، عراق، و ترکیه موفقیت هایی در عرصه میدانی کسب کرده و تا پشت مرزهای اسرائیل جا خوش کرده بود اینک با چالش های غیر قابل انتظاری مواجه گردیده است به گونه ای که:
ترکیه خط قرمز جمهوری اسلامی را که حفظ بشار اسد است محترم نمی شمارد و وی را جنایتکاری می داند که بر روی مردم کشورش اسلحه گشوده. اردوغان بر خروج بشار اسد از قدرت پای می فشارد که این خود برای اسرائیل و عربستان و آمریکا خبر خوب و برای جمهوری اسلامی خبر تکان دهنده ای است.

روسیه با عقد قراردادی 49 ساله دو بندر دریای مدیترانه را از سوریه اجاره کرده که ناوگان نظامی اش را در آنجا مستقر سازد. این اقدام روسیه با تأیید ضمنی اسرائیل و ترکیه و عربستان صورت پذیرفته است.

اسرائیل به منظور بازداشتن ایران از ایجاد پایگاه نظامی در منطقه سه بار مقر سپاه پاسداران در نزدیکی دمشق را بمباران و موشک باران کرده که به انهدام تأسیسات و شهادت تنی چند از ایرانیان انجامید. نکته حایز اهمیت آن است که هیچ یک از یاران جمهوری اسلامی به اسرائیل اعتراضی نکردند زیرا روابط روسیه با جمهوری اسلامی همان اندازه نزدیک است که با اسرائیل و عربستان و ترکیه، و این خود تبعات ناگواری برای ایران داشته و خواهد داشت.

خطرناک ترین اتفاقی که در سوریه رخ داده اینست که آمریکا با اعزام نیرو به شرق رود فرات، همان منطقه ای که در دست مخالفان اسد است به بازسازی نیروهای پراکنده تحت نام "جبهه دموکراتیک سوریه" و مجهز کردن آن ها پرداخته و آنان را تشویق به تشکیل دولت جدید و مخالف بشار اسد نموده است. این منطقه به وسعت بیست و هشت هزار کیلومتر مربع یعنی سه برابر لبنان است. آمریکا با حضور در کنار مخالفان اسد و تأمین اعتبار برای بازسازی این منطقه گام بزرگی در جهت حذف بشار اسد برداشته که خبر خوبی برای جمهوری اسلامی نیست زیرا می تواند دستاوردهای نظامی و سیاسی ایران را در منطقه تهدید کرده و در نهایت به خروج جمهوری اسلامی از خاورمیانه و نوشیدن جام زهری دیگر بینجامد.

حال اگر این اتفاقات غیر منتظره در کنار تحریم های آمریکا و تهی شدن خزانه کشور قرار بگیرند آنگاه می توان با حزب الله و حماس و گروه هایی از این دست که از سرچشمه دلارهای نفتی ایران سیراب می شدند خداحافظی کرد و به فرشته صلح سلام نمود.

فرشته ای که قراربود در سال 1357 با رفتن دیو به در آید(!!) اما اینگونه نشد؛ فرشته صلح را به اسارت گرفتند و ناقوس جنگ را به صدا درآوردند و برهم تاختند؛ دین را ابزار کردند و خون یکدیگر را بر زمین ریختند؛ با نام خدا و رسول خدا و کتاب خدا آتش افروختند و خانه ها ویران و پرده های عصمت و شرافت و اخلاق را دریدند و سلوک دیوانی پیشه گرفتند.

آیا چهل سال بر مرکب جهل و غضب تاختن و عرض خود بردن و زحمت ما افزودن کافی نیست؟ آری کافیست... از درون آتش تبهکاری و فساد و دروغ و ریا نسلی به پاخاسته که تاوان سنگینی برای آگاهی و دانایی و تشخیص بین دیو و فرشته پرداخته است. این دانش را نمی توان با سرنیزه و زندان از آنان گرفت. آنان از درون آزاد شده اند و رنگ آزادگی را می شناسند، رنگی که نه سبز است و نه سرخ است و نه سیاه؛ رنگ روشنایی و نور است و این بار است که فرشته ها به درآیند و ققنوس ها به پرواز...