روزی که زنگنه در مقام وزارت نفت تصمیم گرفت که شرکت های اصلی نفت را به ده ها شرکت مستقل تبدیل کند، هدف وی جلوگیری از تکرار اعتصابات منسجم سال ۵۷ در سازمان های واحد بود. اما او غافل بود که اگر کارگر گرسنه باشد و نتواند یک زندگی آبرومندانه برای خانواده خود تامین کند و آزادی سخن گفتن نداشته باشد، در خفقان ترین رژیم های استبدادی نیز نهایتا نفس آخر را می کشد و زهر خود را می ریزد. 

اعتصاب سراسری که اکنون در کشور به ویژه در صنعت نفت و گاز راه افتاده است گوشه ای از صدایی است که سال ها نگذاشتند بلند شود و یا نخواستند این صدا را بشنوند. 

تا زمانی که حکومت ها از مردم نیستند، مردم خود حکومت خود را تعیین می کنند.