|
پیرو نامه ی مورخ نهم مارس 1985 ( برابر با هجدهم اسفند ماه 1363 )
جناب آقای دبیرکل سازمان ملل متحد
اکنون که شما پس از عزیمت به خاورمیانه و بازدید از ایران و عراق ، گزارش بازدید خود و همکارانتان را به شورای امنیت ارسال کرده اید ، مراتب زیر را به استحضار میرسانم :
1 ـ همانگونه که پرونده ی امر دلالت دارد ، حکومت عراق با سو استفاده از نابسامانی هایی که ملت ایران دچار آن شده بود ، روز بیست و دوم سپتامبر 1980 در جبهه ای بطول ششصد کیلومتر قلمرو ایران را از زمین ، هوا و دریا مورد تجاوز قرار داد .
یورش همه جانبه و سازمان یافته ی نظامی حکومت عراق بر مرزهای بین المللی ایران ، بدنبال اعلام لغو یکطرفه ی قرار داد 1975 از سوی حکومت مزبور بعمل آمد . این اقدام بی اساس و بی اثر خود دلیل قاطع بر سبق تصمیم حکومت عراق بر تجاوز به ایران می باشد .
به موجب اصول منشور ملل متحد و دیگر میثاق های بین المللی ، یورش حکومت بغداد بر سرزمین ایران ، نقض اصول صلح منطقه و صلح بین المللی است . متاسفانه مراجع بین المللی برابر تجاوز آشکار سکوت کردند .
2 ـ نیروهای مسلح عراق که از مدتها قبل برای تجاوز وسیع بر قلمرو ایران بسیج شده بود ، با استفاده از نابسامانیها و پاشیدگی های داخلی ایران ، تعدادی از شهرها و روستاهای ایران را اشغال نمود .
گذشته از آنکه نیروهای متجاوز عراق از اشغال هر یک از این مناطق ، مراکز مسکونی و غیر نظامی آنها را گلوله باران و بمباران کرد ، پس از اشغال نیز سیاست زمین سوخته را بمورد اجرا گذارد .
شما بخوبی میدانید که بر پایه ی پیمانهای بین المللی ، اجرای این سیاست از جمله ی جنایت های جنگی است .
گذشته از دلایل بسیار که در پرونده امر مضبوط است ، گزارش مبسوط هیئت اعزامی از سوی دبیر کل سازمان ملل متحد به مناطق جنگ زده ی ایران دلالت بر ارتکاب فجیع ترین نحوه ی اجرای « سیاست زمین سوخته » را در شهرها و روستاهایی دارد که به اشغال نیروهای متجاوز عراق در آمده بودند .
3 ـ پس از آنکه نیروهای متجاوز اشغالگر عراق در اثر مقاومت نیروهای مسلح و مردم میهن پرست ایران از بخش های عمده ی سرزمین های اشغال شده ، عقب رانده شدند ، حکومت متجاوز عراق با استفاده از وسیع ترین و پیشرفته ترین وسایل تخریبی ، به در هم کوبیدن و ویران ساختن دهها شهر و صدها روستای ایران که همگی مناطق غیر نظامی می باشند ، مبادرت نمود .
گذشته از شهرهایی نظیر خرمشهر ، سوسنگرد ، بستان ، دهران ، ذهاب و تعداد بسیاری از روستاهای این مناطق که بر پایه ی اجرای « سیاست زمین سوخته » بطور کلی ویران شده بود ، شهرهایی چون : آبادان ، دزفول ، اندیمشک ، بروجرد ، خرم آباد ، نهاوند ، تهران ، همدان قزوین ، زنجان ، تبریز ، بستان ، ایلام ، قصر شیرین ، اصفهان و صدها روستای این منطقه ها مورد حمله های هوایی ، موشکی و آتشبارهای حکومت عراق قرار گرفت .
چندین هزار واحد مسکونی ، آموزشی ، درمانی و مذهبی در هم کوبیده شد و چندین هزار تن کشته شدند و هزارها تن مجروح و مصدوم گریدند .
شورای امنیت و دیگر مراجع بین المللی با وجود اعتراض های پیاپی ملت ایران و سازمانهای میهن پرست ایرانی همچنان برابر این جنایت های جنگی سکوت نمودند .
نیروهای مسلح ایران ناچار به اقدام های محدود متقابل متوسل شد . پس از انجام این مرحله به پیشنهاد شما ، توافق 12 ژوئن 1984 بعمل آمد ، مبنی بر اینکه از گلوله باران و بمباران مناطق غیر نظامی و مسکونی خودداری شود .
آقای دبیرکل
همانگونه که آگاهی دارید ، بار دیگر حکومت عراق که با حمایت بسیاری از کشورهای منطقه و قدرتهای جهانی تا دندان مسلح شده است ، بر خلاف توافق مزبور اصول میثاق های بین المللی ، در سطحی وسیع تر ، شهرها و روستاهای ایران را مورد حمله قرار داد . در این مرحله ، کشتار مردم شهرها و روستاهای ایران و ویران ساختن مناطق مسکونی و غیر نظامی ایران ، ابعادی وسیع و بی سابقه دارد .
بار دیگر ، نیروهای مسلح ایران به ناچار با اعلام قبلی و در سطحی محدود به اقدام های متقابل دست زد .
4 ـ حکومت عراق پس از تحمل شکست در جبهه ها ، جنگ افزارهای شیمیائی علیه نیروهای مسلح ایران بکار گرفت .
همانگونه که اطلاع دارید ، کاربرد اینگونه جنگ افزارها بر پایه ی پیمان بین المللی ژنو ، ممنوع است و از جمله جنایت های جنگ است .
با وجود آنکه ملت ایران و از جمله حزب پان ایرانیست در مورد ارتکاب این جنایت های جنگی به سازمان ملل و شورای امنیت اعتراض نمودند و پرونده های بالینی بیمارانی که در بیمارستانهای متعدد کشورهای اروپائی بستری شدند ، دلالت تام و تمام بر کاربرد جنگ افزارهای شیمیایی توسط حکومت نتیجه ی این بی تفاوتی ها و توطئه ی سکوت ابهام انگیز و تاسف آوری در پیش گرفت شد .
نتیجه ی این بی تفاوتی ها و توطئه ی سکوت مراجع بین المللی علیه ملت ستم کشیده ی ایران که درد و جبهه ی داخلی و خارجی در نبرد می باشد ، این شد که حکومت عراق با جسارت و سبعیت بیشتری در جنگ باتلاق های هویزه ( مرحله بدر ) از جنگ افزارهای شیمیایی ( گاز خردل و اعصاب ) علیه نیروهای مسلح ایران بکار گیرد . نتیجه ی ارتکاب این جنایت های جنگی ، دهها و صدها مجروح میباشد .
پرونده ی بالینی رزمندگان آسیب دیده ی ایرانی از کاربرد جنگ افزارهای شیمیایی که در بیمارستانهای کشورهای اروپا از جمله اتریش ، فرانسه ، آلمان غربی ، بلژیک و سوئد ، بستری میباشد و برخی از آنان نیز در گذشته اند ، دلیل قطعی و انصراف ناپذیر مبنی بر کاربرد جنگ افزارهای شیمیایی از سوی حکومت متجاوز عراق می باشد .
آقای دبیرکل
شما وظیفه ی دفاع از اصول منشور ملل متحد و دیگر میثاق های بین المللی را بعهده دارید .
این وظیفه بسی خطیر و انسانی و مافوق همه ی ملاحظات سیاسی و ملاحظاتی دیگر از این قبیل می باشد .
شما بخوبی میدانید که حکومت عراق برای ارتکاب چنین جنایت هایی ، ازحمایت های مالی، سیاسی و نظامی بسیاری از کشورهای منطقه و دیگر دولت ها برخوردار است .
شما بخوبی میدانید که ملت مبارز مقاوم ایران ، با چنگ و دندان از سرزمین و موجودیت خود دفاع نموده و مینماید
شما بخوبی میدانید که در اثر تجاوز نظامی حکومت عراق و جنایت های جنگی حکومت مزبور نسبت به ملت ایران ، بزرگترین خسارتهای جانی و مالی و غیر علمی بر ملت ایران وارد آمده است .
ما از شما می خواهیم با توجه به این مسئولیت ها و با توجه به چنین دلایل قاطع و خدشه ناپذیر مدافع حقوق و موضع بحق ملت ستم کشیده ی ایران باشید . ایفای این وظیفه تنها دفاع از حقوق تضییع شده ی ملت ایران نیست ، بل مقابله با خود کامگی و عصیان گری برابر میثاق های بین المللی است .
متجاوز جنایت کارجنگی می بایست محکوم شود . خسارت عظیمی که بر ملت مورد تجاوز وارد آمده است ، می بایست تامین گردد . برای جلوگیری از تجاوز مجدد و ارتکاب مجدد به جنایت های جنگی می بایست وجوه اطمینان بخشی در نظرگرفته شود .
این هاست آن چه ملت کهنسال و مبارز و مقاوم ایران و نیز جامعه ی ستم کشیده ی بشری از شما و شورای امنیت و دیگر مراجع بین المللی خواستار است .
سپاسگزار خواهم بود هرگاه دستور فرمایند نسخه ای از این نامه برای آقای رئیس شورای امنیت و دیگر اعضای آن شورا ارسال گردد .
با احترام
رهبر حزب پان ایرانیست ــ محسن پزشکپور
پاریس 18/ آوریل /1985 برابر با 29/1/1364
پاینده ایران
|
