ايجاد حس ميهن پرستی در وجود كودكان و آشنا ساختن آنها با تاريخ و مليت ما ، و آنچه كه ما را بيش از 2500 سال است يكپارچه نگاهداشته ، بي ترديد يكی از مهمترين معيارهای آموزش و پرورش در هر كشوری به شمار ميرود.
كتابهای گوناگون ، از تاريخ و متون اوستايی گرفته تا بسياری از داستانهای غرور آفرين بزرگان و سرودهای ادبی سرايندگان چون فردوسی، حافظ و نظامی … جلوه هايی از ميهن دوستی و مهر به مرز و بوم را در بر دارند.
وجود اين گونه مطالب خود دليلی بر درك اهميت آموزشهای ملي ، ميهنی از سوی پدران و مادران كه نخستين آموزگاران فرزندان خود ميباشند است.
اگر به تاريخ پر فراز و نشيب ميهنمان بنگريم مي بينيم كه از دورترين زمانهاي تاريخی، از پيشداديان گرفته تا سلسله ي مادها و هخامنشيان ، ايجاد حس ميهن پرستی در كودكان و نوجوانان مورد توجه بسيار بوده است.
در اين دوره پدران و مادران بيشترين تلاش خود را در تقويت حس ميهن پرستی در فرزندانشان به كار مي بردند. و كودكان خود را از سنين شش سالگي تحت آموزشهای گوناگون نظامی ، ورزشی قرار ميدادند. آموزش تيراندازی ، اسب سواری ، چوگان بازی ، پرتاب نيزه ، شمشيرباز ، كشتی و ديگر فنون نظامی از مواردی بود كه كودكان و نوجوانان را در راه پاسداري از ميهن خود آماده ميكرد و همچنين اهميت ميهن را به آنها گوشزد مينمود.
هر چند در دوره های اسلامي ، اين گونه آموزشها از اهميت افتاد و ارزش ميهن و پاسداري از آن كمتر شد ، اما هرگز حس ميهن پرستی در ايرانيان از بين نرفت و پيدايش بابك خرم دين ، يعقوب ليث صفاری ، مرداويچ ، حسن صباح ، مازيار و استادسيس خود دليلی بر اين مدعاست.
بدين ترتيب و با توجه به پيشينه آموزشهای ميهني ميان كودكان و نوجوانان ، به نقش اينگونه آموزشها در ايجاد حس ميهن پرستی بايد پي برد.
بازگويي تاريخ پر شكوه ميهنمان به زبان ساده و بدور از جنبه های مذهبی ، درسي ـ به گونه ای گوناگونی همچون نوشتن كتابهای داستان درباره قهرمانان ميهنمان ، داستانهای عاشقانه اي كه سراسر ادبيات پارسي بدان آغشته گشته ، داستانهاي دلنشين شيرين و فرهاد ، زال و رودابه ، ليلي و مجنون و داستان غم انگيز ريختن خون سياوش ، و كشته شدن سهراب و همچنين داستانهاي قهرمانيها و دلاوريها و از خودگذشتگي هاي آرش كمانگير ، كاوه ي آهنگر ، رستم دستان ، گردآفريد ، آرتيميس ، آريوبرزن ( پيشواي ميهن پرستان جهان ) ، سورنا اردشير بابكان ، بابك خرم دين ( ابرمرد ايران زمين ) ،يعقوب ليث صفاري ، حسن صباح ، استاذسيس و داستان آزادمنشي كوروش كبير پدر راستين ايرانيان و نيز نخستين پيام آور بزرگ راستي اشو زرتشت كه جهان را با نور دانش خويش دگرگون ساخت و بزرگترين زنده گري ( رنسانس ) را در تاريخ بشريت پديد آورد . و بسياري داستانهای غرورآفرين ديگر كه ميتواند در كودكان و نوجوانان انگيزه ميهن پرستي ايجاد كند. و در واقع از سردرگمي و مسخ هويت جوانان ميهنمان جلوگيري كرده باشيم.
مورد مهم ديگري را كه بايد به كودكان و نوجوانان گوشزد كرد اينست كه همكاري هاي اجتماعي براي شكل دادن به جنبه هاي ميهن دوستي و اعتلاي كشور است. كودك بايد بداند كه يك مهندس ، دكتر ، سرباز ، تاجر و بازرگان ، خوار و بار فروش ، راننده و يا يك پليس تنها براي خودش و منافع خودش كار نميكند ، بلكه كوشش و تلاش هر كدام از اينها اينست كه گوشه اي از زندگي ميهني مردم را ميسازد. و خدمتي ست كه به سرزمين مادري ، و هم نژادان ، هم زبانان و همنوعان خود ميكند.
پرداحتن به جنبه هاي مشترك ملي ميهني مانند : زبان ، تاريخ و سرنوشت يگانه ، نژاد و فرهنگ … از ديگر موارد مهمي ست كه ارزش وطن را براي فرزندانمان نشان ميدهد و آنها را بيش از پيش در جريان جلوه هاي اهورايي ميهنمان ميگذارد.
اينكار باعث ميشود تا مهر و علاقه كودك و نوجوان براي شركت جستن در كوششهاي اجتماعي در همين سنين كم برانگيخته شود و در واقع خودش را فردي جدا از ديگران نبيند كه تنها براي خودش و يا حداكثر خانواده اش زندگي مي كند. بدين سبب وقتي كودك به نوجواني و سپس به سنين جواني رسيد علاقه مند به مشاركت در امور اجتماعي ، سياسي ، فرهنگي و اقتصادي سرزمينش ميشود و با احساس مسؤليت در مقابل هم ميهنان و هم نوعان خويش فردي ميهن پرست بار ميآيد .
پاينده ايران