از حدود دو هفته ی پیش جنبشی در شبکه های اجتماعی راه افتاد با این عنوان که به دلیل گرانی پسته، مردم ایران امسال آجیل را تحریم کرده و نوروز را بدون آن سپری خواهند کرد. از آن جا که با پدیده ی "تحت تاثیر موج بودن" در شبکه های اجتماعی آشنا بودم از به اشتراک گذاشتن بدون فکر این ایده چندان شگفت زده نشدم. از همان زمان سخنانی می شنیدم مبنی بر وجود توطئه هایی در پشت این حرکت اما بدان باور نداشته و راه افتادن این پویش را ناشی از همان "تحت تاثیر موج بودن" می دانستم. تا این که در هنگام گفتگوی رسانه ای محمود احمدی نژاد در کمال شگفتی مشاهده کردم که مجری برنامه ضمن اعلام این مطلب آن را تایید کرده و و رییس جمهور نیز با گفتن سخنانی مبهم از آن گذر کرد. بدون این که بخواهم وارد مبحث "توطئه" یا "توهم توطئه" شوم نکاتی چند یادآور می گردد :

ایده ی تحریم پسته به جهت گرانی آن، نخست از آن جهت شگفت می نماید که گویی در کشوری زندگی می کنیم که همه چیز در آن ارزان بوده و به ناگهان در نزدیکی نوروز پسته گران می شود! در کشوری که قیمت همه ی اجناس و مایحتاج – بدون استثنا – سر به فلک می زند سخن گفتن از تحریم یک جنس به دلیل گرانی آن بسیار مسخره می نماید! چه اگر بنا به تحریم باشد باید از نخود و لوبیا و لپه و آدامس تا آب و برق مصرفی و خودرو و خانه و... را تحریم کرد. به راستی پسته چه ویژگی ای دارد که گرانی آن این همه موجب شگفتی و بحران بوده و باید از سوی مردم خریدش تحریم شود؟

از دیگر سو هواداران این ایده مشخص نمی کنند چرا از میان این همه کالای خارجی که قیمتش سر به فلک می زند، باید پسته که حاصل دست رنج باغ دار ایرانی است تحریم شود؟ چرا باید از بزرگ ترین خریداران خودروی پورشه در جان باشیم و پسته را تحریم کنیم؟ آیا در آستانه ی نوروز نمی توان کت و شلوار تُرک را تحریم کرد؟ آیا نمی توان از خرید لوازم خانگی خارجی چشم پوشید؟ چگونه می شود که آقای حیدری – مجری گفتگو با رییس جمهور – در سالی که "حمایت از کار و سرمایه ی ایرانی" خوانده می شود دریک برنامه ی زنده ی تلویزیونی به صراحت اعلام می کنند که امسال قصد تحریم این محصول ایرانی را دارند در حالی که خود جناب ایشان در برنامه ای دیگر که اتفاقا برای حمایت از کالای ایرانی هم بود اعلام کردند که ماشین لباس شویی "بوش" خریده اند و زود هم خراب شده! آیا بهتر نیست به جای کالای ایران، کالای آلمانی را تحریم کنند؟

سخن پایانی این که ما امسال نوروز را با همه ی شکوه و آداب و روسوم دیرینه ی آن جشن می گیریم. در درازنای تاریخ ایران، نوروز پیمان هر ساله ی ایرانیان برای گذار از سختی ها با تکیه بر فرهنگ ایرانی بوده است. مردم ایران سال گذشته را بسان سه دهه ی پیش از آن با سختی بسیار پشت سر گذاشتند. هرچه میزان این سختی ها و تنگنا ها بیشتر باشد، لزوم شکوه نوروز بیشتر می شود. در نوروز شادی اهورا داده را برای مبارزه با دیو سیاهی به یاری می طلبیم و سپیده ی صبح را انتظار می کشیم.