پاینده ایران

بعد از اشغال ناجوانمردانه ایران در سوم شهریور 1320 ( روز یورش اهریمن ) توسط نیروهای متفقین در گرماگرم جنگ جهانی دوم توسط ارتش های استعماری روسیه شوروی ، انگلستان و آمریکا علیرغم اعلام بی طرفی دولت ایران ، فریب خوردگان مارکسیسم لنینیسم کوشیدند به یاری روسیه و در مسیر منافع امپریالیسم سرخ روسیه شوروی ، داس خونین کمونیستی را بر بدن اسیر شده ایران آن روز کوبیده و آذربایجان و کردستان را ( ماد کوچک و برخی قسمتهای ماد بزرگ ) از میهن و ملت بزرگ ایران جدا نمایند و به همین خیال خام و با استفاده از حضور ارتش سرخ و سیل پول و اسلحه از سوی آنان به تشکیل گروه های مزدور شبه نظامی پرداختند و تشکیل جمهوری های خود خوانده بیگانه پرست و ضد ایرانی را به جهانیان اعلام کردند اما علیرغم همه آن دسایس پس از یکسال تلخ در 21 آذر ماه 1325 در حالیکه ارتش ایران به سوی آنها حرکت کرده بود با قیام خونین دلاوران میهن پرست و ایران خواه آذری و کرد بساط خائنین و بیگانه پرستان و تجزیه طلبان سرنگون گردید و باز ایران و ایرانی جلوه ای دیگر از راز جاودانگی چند هزار ساله خویش که همان عشق به تاریخ و فرهنگ انسانی و هویت ملی ایرانی و وفاداری و جوشش خون آریائی شان بود را در برابر دیدگان جهانیان و استعمار گران سرخ و سیاه و به کوری چشمشان به نمایش گذاشتند و طمع کاران و وطن فروشان را به ذلت کشانیدند.

از این روست که هنوز هم ملت بزرگ ایران بعد از 67 سال آن روز بزرگ و فراموش نشدنی را جشن می گیرد و با شادمانی روز گریز اهریمنان دژخوی و کوتاه شدن ابدی دستهای آلوده شان از سرزمین اهورا را با یاد شهیدان و جان باختگان ارتشی و مردمی و دلاوری ایران پرستان بپا خاسته در آن بخش های سرزمین متبرکمان گرامی می دارند.

پان ایرانیست ها و حزب پان ایرانیست نیز هرگز نخواهند گذاشت که این روز بزرگ و تاریخی و رهایی ایرانیان کرد و آذری را غبار فراموشی بگیرد.

ای شهیدان راه ایران ، راهتان به جاست تا جهان بپاست.

پاینده ایران

21 آذر ماه 1392
شورایعالی رهبری حزب پان ایرانیست