با روي كار آمدن دولت تدبير و اميد و بازگشت به سياست دولت اصلاحات يعني سياست تنش زدايي در روابط خارجه به ويژه در منطقه و تعامل و روابط با همسايگان شاهد از سر گرفتن اين خط مشي در سياست خارجي ميباشيم،سفرهاي اخير ظريف به كشورهاي جنوبي خليج فارس مانند كويت، امارات،قطر كه علي رغم بي ميلي برادر بزرگترشان عربستان سعودي كه خود را بي رغبت به اين سياست نشان داده مورد استقبال دولت هاي ذكر شده قرار گرفت.اين نوشتار نگاهي تحليلي از ديدگاه ناسيوناليستي و ارجحيت تماميت ارضي و حق حاكميت ملي بر تمامي ارجحيتهاي سياسي و اقتصادي و مصلحت هاي نظام و كشور دارد.
روابط جمهوري اسلامي با همسايگان عربش از ابتدا تا كنون براي كاوشگران عرصه سياسي كه پيگير اين روابط باشند قدري تكراري و خنك شده است هر دو سوي اين روابط يعني ايران و اعراب حتي در زمان حكومت پيشين پهلوي نيز كه مشي سياست مستقل ملي را با توجه به رويكرد و استراتژي ديدگاه ناسيوناليسم مثبت و تبلور آن در سياست خارجه را با توجه به ابزارها و امكاناتي مانند استقلال واقتدار سياسي،نظامي و اقتصادي كه در راه پيشبرد اين سياست فراهم آورده بود و چه حكومت فعلي جمهوري اسلامي كه شاهد چنين سياستي نيستيم در روابط با اعراب،ايران به دليل تفاوت هاي بنيادين در خاستگاه و بافت هاي سياسي،اجتماعي و فرهنگيش دو قطب نامتجانس و ناهمگن بوده و ميباشند كه به دليل همين تفاوتهاي آشكار و دشمني ذاتي اعراب با ايران و ايرانيان و نداشتن مشي كلي و استراتژي مشخص در سياست خارجه جمهوري اسلامي با اعراب ما شاهد يك نوع آنارشي (آنارشي را در اينجا به معني نبودن اقتدار و قدرت واحد در اجراي خط مشي كلي آوردم) هستيم.
سياستي كه ميتوان آن را سياست مماشات در خصوص اعراب ناميد از سالهاي اوليه ي انقلاب خواسته يا ناخواسته ادامه يافته است. در اوايل انقلاب آقاي خلخالي در برابر ادعاهاي اعراب براي نام خليج فارس براي خوش رقصي براي عرب ها پيشنهاد كرد نام تا ابد جاويدان خليج هميشه فارس را خليج دوستي بگذارند تا به گفته خودش مشكل و دشمني رفع شود. پس از آن با تحميل جنگ 8 ساله به ملت ايران توسط دول بيگانه و به وسيله وحمايت همين اعراب (عراق) و تجاوز به خاك ميهنمان و وارد نمودن ميلياردها دلار خسارت به منافع ملي مان و نزديك 500هزار شهيد براي پاسداري از تماميت ارضي مان دول عربي خط نفاق و دشمني را ادامه داده اند.از ديگر دشمني هاي آشكار اعراب تشكيل شوراي همكاري كشورهاي خليج فارس ميباشد كه اين روزها سي و چهارمين نشست خود را به پايان رسانده و جلوتر به افاضات مرضيه افخم سخنگوي وزارت خارجه در خصوص بيانيه انتهايي اين نشست مي پردازيم.
اين شوراي مجعول كه اينك به دنبال تبديل شدن به اتحاديه ميباشد و خواهان داشتن ارتش واحد اعراب است در طي اين سالها ادعاهاي واهي و خصمانه عليه تماميت ارضي ايران در خصوص جزاير سه گانه را ادامه داده و در برابر عدم واكنش درست از سوي مسئولين سياست خارجه جمهوري اسلامي ادعاي خود را تبديل به يك رويه و نوعي عرف كرده است.
حال روي سخن با سياست گذاران خارجه جمهوري اسلامي و مجري اش آقاي ظريف ميباشد،آقاي ظريف شما بهتر از هر متخصص و كارشناس روابط خارجي به مطالب و مسائل گفته شده آگاه هستيد،سياست تنش زدايي يا مماشاتي كه تاكنون در روابط با اعراب انجام شده است منجر به اين شده كه ميلياردها دلار سرمايه ايرانيان در جيب امارات (به عنوان شريك بازار اقتصادي)،عربستان (به عنوان بازار ديني)،قطر (برداشت آزاد و بي حساب و كتاب از مخازن نفت و گاز مشتركمان) بشود. قابل تامل اينكه بزرگترين شريك تجاري يك طرفه جمهوري اسلامي كه فقط از آن واردات مينمايند امارات متحده عربيست كه ادعاي ارضي عليه تماميت ارضي ايران را دارد! در حالي كه در هر جاي دنيا كشور و دولت ديگري اگر در برابر يك چنين اقدامي از سوي يكي از همسايگانش يا كشور ديگر قرار گيرد ابتدا به ساكن و طبق عرف ديپلماتيك كل روابط ديپلماتيكش را با آن كشور قطع مينمايد و در صورت تكرار اين عمل خصمانه و حاد شدن قضيه اعلان شرايط جنگي ميكند.مسئولين سياست خارجه نه تنها اين كار را نكردند و قاطعانه در برابر امارات نايستاده اند بلكه به گفته ي سخنگوي وزارت خارجه خانم افخم در برابر نشست اخير شوراي همكاري خليج فارس فرموده اند كه ما به فكر گسترش روابط با همسايگانمان هستيم! آقاي ظريف در دولت اصلاحات خاتمي با مسكوت گذاشتن 50 درصد سهممان از درياي مازندران را كه شما آن زمان نماينده كشور در سازمان ملل بوديد در سكوت پيشكش روسيه كردند و اكنون نيز وزير خارجه شده ايد و نيامده خبر از رفع سوء تفاهم در قبال كشوري كه متخاصمانه رفتار ميكند و عليه تماميت ارضي كشورمان غلط اضافي مينمايد ميكنيد! با كدامين مجوز چنين اجازه اي به خود داده ايد كه بر سر تماميت ارضي و حاكميت ملي ايرانيان بر كشورشان را با بيگانه اي كه تازه سر از تخم در آورده به رفع سوء تفاهم بپردازيد؟! شما حتما تاريخچه و روند شكل گيري حقوقي قراردادهاي مربوط به جزاير سه گانه را خوانده ايد و با همه دلايل موجود و موجه كه مالكيت و حاكميت مطلق ايران بر اين جزاير و تعلق داشتن آنها به ايران را كه در سازمان ملل روشن و مبرهن است ميدانيد.در خصوص ابوموسي نيز چون كشور امارات در زمان عقد قراردادها وجود خارجي نداشت حكومت پيشين با شيخ نشين شارجه قرار داد بسته است و بعد از تشكيل و پيوستن شارجه به اين كشور طبق اصل جانشيني در حقوق بين الملل كشور امارات مسئول قرارداد شارجه ميباشد.
با وجود همه اين اسناد و مدارك موجود نميدانيم چرا و چه غرضي داريد حاكميت ملي را كه تجزيه ناپذير ميباشد را ميخواهيد درباره بخشي از آن حاكميت يعني ابوموسي به رفع سوء تفاهم و مذاكره بپردازيد؟!اين چه خوش خدمتي و مماشاتي است كه نامش را تنش زدايي گذاشته ايد؟! آقاي ظريف حاكميت ملي و تماميت ارضي مذاكره ناپذير است و خط قرمز ملت ايران ميباشد.اگر شما مرد عمل هستيد و عنوان دولت تدبير و اميد را يدك ميكشيد اكنون وقت راستي آزمايي است كه ميتوان با جايگزيني اصل اقتدار ملي به جاي كرنش و مماشات در سياست خارجه در برابر اعراب و به ويژه امارات ابتدا تكليف رابطه ايران با امارات را روشن نمائيد اين حجم مبادلات با اين كشور متخاصم بحث برانگيز است مگر ايران قحطي بندر دارد كه دبي كعبه آمال ارگان هاي سپاه و ديگر ارگان هاي دولتي با بالغ بر 8 هزار شركت به ثبت رسيده گشته است!
مطمئن باشيد قطع روابط با امارات به نفع منافع ملي مان است و برادران سوداگر قاچاقچي مان نيز ميتوانند سرمايه ملي كشور را كه در امارات به تاراج ميرود در كيش يا قشم خودمان جايگزين نمايند.آقاي ظريف شما كه خود را توانمند در عرصه ديپلماسي ميدانيد برويد و بابي در ديپلماسي درباره پاره تن ايران يعني بحرين و احقاق حقوق حقه مردمش كه زير ستم آل خليفه و اربابش آل سعود ميباشند باز نمائيد.نه اينكه منتظر چراغ سبز آل سعود براي رفتن به رياض باشيد! عربستاني كه دشمني اش با ايران به عليحده رسيده است و اگر هم نميتوانيد و قدرت و اقتدارش را هم نداريد جواب و واكنش درستي در برابر ياوه سرايي هاي امارات و ديگر شوراي همكاري عرب ها بدهيد نيازي نيست حرفي بزنيد تا دست كم حرف زدنتان پيامد حقوقي براي ايران و ملت ايران داشته باشد.آقاي ظريف چنانچه غني سازي خط قرمز ديپلماسي شماست چه بخواهيد يا نخواهيد تماميت ارضي را نيز به خطوط قرمزتان اضافه نمائيد.ملت ايران ذره اي از مواضع حاكميت ملي اش كوتاه نميايد و بر سر اين مسائل با هيچ كس و دولتي رو در بايستي ندارد يكبار براي هميشه تكليف ايران و ملت ايران را با كشور امارات روشن نمائيد و به اين روند تكراري در سياست خارجه پايان دهيد چون ديگر از حوصله جمعي ملت ايران پرداختن به اين امر بديهي و عدم دريافت مشي ملت ايران در اين خصوص از جانب حكومت تبديل به يك حساسيت ملي بالقوه شده است و نيك بدانيد گرچه ملت ايران چشم بر روي همه حق و حقوق شهروندي خود ببندد ولي در برابر چنين لغزشي در سياست خارجه ساكت نمي نشيند.
|