در هشتم خرداد 1325 هنگامی که سرور علیرضا رئیس سرگرم آماده کردن نارنجکی در آزمایشگاه کوچک منزلشان برای استفاده علیه بیگانه پرستان و عاملان سرشناس کشورهای بیگانه در ایران بود، نارنجک منفجر و او به راه ایران شهید می گردد. یاد ایثار علیرضا رئیس و آرامگاه او در باغ طوطی و در جوار حرم شاه عبدالعظیم حسنی در شهر ری می باشد.

به دنبال شهادت سرور علیرضا رئیس، در 15 شهریور 1326 متنی توسط سرور محسن پزشکپور (پیام آور جنبش پان ایرانیسم) به نام "فرمان رئیس" نوشته و انتشار می یابد که برای اولین بار نام "پان ایرانیسم" مطرح و نام جنبش ایران پرستانه "انجمن" را به عنوان پان ایرانیسم که یک جنبش سیاسی و با یک آرمان ملی بزرگ یعنی یگانگی و نیرومندی ایرانیان، اعلام می دارد. (1)

سالروز شهادت نخستین شهید جنبش پان ایرانیسم زنده یاد "علیرضا رئیس" را با بازخوانی "فرمان رئیس" گرامی داشته و با آن شهید میهن پرست تجدید پیمان می کنیم:

ما بنیان گذاران "انجمن" که نخستین پایه ایران پرستی را به روی شانه های خود برپا کردیم امروز در این ساعت به خاطر آنکه انجمن مقدس خود را وارد یک راه تغییر ناپذیر و به سوی یک هدف مقدس جاوید رهسپار سازیم و به خاطر آن که آرزو و ایده مشترکی را که همگی در قلب داریم تقدیم جامعه ایرانی نموده و مبنای تعلیمات و فلسفه و کلیه عقاید انجمن خویش سازیم می گوییـم: پان ایرانیسم آن آرزوی مقدسی است که بر قلوب جملگی حکومت می کند.

اکنون به خدای خود و شرافت انجمن خود و به خون نخستین شهید و سرباز فداکار انجمن "علیرضا رییس" سوگند یاد می کنیم که برای همیشه و تا ابد جز پان ایرانیسم برای خود هدف و آرزویی تخصیص ندهیم و ایران را جز به سوی این آینده درخشان و دوست داشتنی نرانیم.

ای آیندگان، ای کسانی که روزی زمام امور انجمن کنونی ما را در دست می گیرید، مردان مبارز، کسانی که برای عظمت ایران به سازمان مقدس ما می پیوندید، زمامداران، ای افرادی که بر فرزندان داریوش و کوروش حکومت می کنید، ای خواننده عزیز، شاید وقتی که این سطور را می خوانی اجساد ما خاک شده باشد، شاید که جای ما کنج زندان باشد و شاید به جرم وطن پرستی آواره ی کوه و دشت باشیم یا قلوب ما را که کانون آتش ایران پرستی است تیرهای جان گداز دشمنان میهن سوراخ سوراخ نموده باشد؛ اما از تو می خواهیم و به تو می گوییم و تو را به اهورا مزدا، خدای بزرگ ایران سوگند می دهیم که به پاس احترام روح "شهدای ایران" و به یاد بنیان گذاران "انجمن" و به خاطر عظمت ایران و برای همیشه تو نیز یک آرمان داشته باشی و متعقد به یک عقیده ی کلی گردی، پان ایرانیسم. شاید این آرزو در زمان ما و در دوره ی تو به حقیقت نپیوندد، اما باشد؛ تو موظفی ذره ای از این اخگر را که در سینه داری در قلوب دیگران و آیندگان وارد کنی تا سینه به سینه بگردد و خاموش نشود. مطمئن باش روزی می رسد که این آتش پلیدی ها را بسوزاند و جز پاکی چیزی بر جای نگذارد، تا آن روز این وصیت ماست، شما هاله ی سیاه را از پرچم ایران برنگیرید؛ این هاله نشانه عزاداری و ماتم ماست تا وقتی که به هدف مقدس خود نرسیده اید، تا زمانی که عظمت ایران را اعاده ننموده اید شما را به ناموس وطن سوگند این هاله را برنگیرید و نعره کشان بگویید:
به پیش برای محو این هاله سیاه، به پیش برای روز تاریخی و مقدس.

آن روز سعادت بار فرح بخش، آن روز برای نخستین بار پرچم سه رنگ ما بدون هاله سیاه در دست جوانان فداکار ایران و سربازان غیور انجمن در اهتزاز خواهد بود.
هم وطنان درود بر شما و شهدای ایران، درود بر قهرمان پیش آهنگ و شهید راه آزادی ایران، علیرضا رئیس. ایران را به شما می سپاریم و شما را به اهورامزدا.

پاینده ایران (2)

1- برگرفته از: تاریخچه مختصر حزب پان ایرانیست، نوشته دکتر سهراب اعظم زنگنه

2- فرمان رئیس از متون حزبی