از فاکتورهای توسعه و ثبات هر کشور، ساختارها و مجموعه هاست. مجموعه ها هستند که چرخ های علم و صنعت هر کشور را به حرکت درمی آورند. مجموعه های برنامه دار و هدفمند در پناه نظم و دانش و مدیریت، ناممکن ها را ممکن می کنند. جمعیت، وسعت و منابع مادی و معنوی هیچ کشوری نتوانسته است بدون داشتن مجموعه کاری منسجم و مدرن خدمتی به ملتی ارائه کند و کاری را پیش ببرد. سازمان ها، شرکت ها، احزاب، اصناف و... هستند که می توانند با یکی کردن نیروهای پراکنده، آرمان ها، انگیزه ها و انرژی های بالقوه را به فعل درآورند و عملی انجام دهند. در کشور ما ایران همانند دیگر کشورهای جهان، شهروندان نسبت به آتیه کشورشان حساسند و هر کدام به صورت انفرادی ایده و انگیزه و انرژی برای فردای این خانه بزرگ خود دارند. اینکه چرا توان هر فرد تولید حرکت نمی کند پاسخی ساده دارد: «نبود مجموعه کاری که بتواند این سلول های زنده را به صورت یکبازو و اندام شکل دهد و به اثر بخشی وادارد».