حکومت تعارف را کنار گذاشته

تمسخر و هجو رکیک و شرم آور شاهنامه حکیم توس در برنامه خندوانه چیز جدیدی نیست. چندی پیش روزنامه قانون، حکیم توس را مورد تمسخر قرار داد، قبل از آن مهران مدیری نام کورش بزرگ را بر روی یک سگ گذاشت، تمسخر تاریخ ایران قبلاً در برنامه خندوانه توسط امیرمهدی ژوله انجام شده بود، در شبکه چهار هم سلیمی نمین کلی اراجیف علیه هخامنشان بافت.

سال هاست که نام استوره های شاهنامه در سریال های تلویزیونی عامدانه بر روی اراذل و اوباش، دزدها، معتادها و... گذاشته می شود؛ شبکه های مجازی و رسانه های دولتی پانترک ها مانند یول پرس، آغری و غیره زیر سایه کمک نهادهای امنیتی به صورت مداوم شنیع ترین ناسزاها را نثار فردوسی، کورش بزرگ و دیگر چهره های تابناک تاریخ ایران انجام می دهند.

وزارت ارشاد نیز همواره پشتیبان چهره های ایران ستیز و دزدان فرهنگی بوده و کتاب هایشان را منتشر کرده است و روزنامه های حکومتی نیز منظماً به سیاه نمایی تاریخ ایران می پردازند.

موارد بالا نمونه هایی اندک از چهار دهه تبلیغات همه جانبه ارکان حکومت دینی علیه تاریخ و تمدن ایران هست. اکنون بد نیست بپرسیم اگر ایران کشوری اشغال شده بود، در حوزه فرهنگ قرار بود چه اتفاقی بیافتد که اکنون نیافتاده؟ در حوزه اقتصاد و چپاول گسترده ثروت ملی چطور؟ در حوزه زیست بوم و نابودی رودخانه ها، دریاچه ها، جنگل ها و... چطور؟ در زمینه بیکاری، فقر، اعتیاد، تنش های اجتماعی و... چطور؟

اساساً یک دولت اشغالگر و بیگانه قرار است چه کار کند که تاکنون رخ نداده؟ سال هاست که حاکمیت دینی نقاب از چهره برداشته و در تمام زمینه ها، به ویژه در حوزه فرهنگی و اجتماعی هر آن چیزی را که متعلق به ایران و هویت ایرانی باشد با تمام قوا و علنی در هم می کوبد. در این زمینه علاوه بر نگرش ایدئولوژیک حکومت که به بن بست رسیده و به شدت از ناحیه ناسیونالیسم ایرانی و هویت کهن ایرانی احساس خطر می کند، انزوای بین المللی و شکست های پیاپی اقتصادی و دیپلماتیک هم در رفتار اینچنینی دستگاه های تبلیغی حاکمیت بی تاثیر نبوده است.

حاکمان می خواهند با راه اندازی جنگ های هویتی و فرهنگی در داخل، هم از اپوزیسیون ملی گرای رقیب انتقام بگیرند و همزمان، افکار مردم و ملیون را از مسائل کلان کشور مانند قراردادهای ننگین، فساد وحشتناک اداری و قضائی، سلب آزادی، ورشکستگی اقتصادی، و انزوای جهانی تا جای ممکن دور سازند. در واقع هرگاه که یک رسوایی شدید رخ می نماید - این بار قرارداد ننگین توتال و افشای فساد ۱۵ هزار میلیارد تومانی کارچاق کن ها در قوه قضائیه - بلافاصله یورشی شرم آور به تاریخ و تمدن ایران از سوی نهادهای رسانه ای حکومت اسلامی انجام می شود.

در این میان باید هوشیار باشیم و ضمن دفاع تمام عیار از هویت ملی و کیان کشور، نقشه پلید طراحی شده را خوب بخوانیم.

 

پاینده ایران