امروز (29 آبان ماه) رسانه های جمهوری اسلامی اعلام کردند که پس از عراق آخرین دژ داعش در سوریه نیز نابود شد. در تصاویری که از توحش و قساوت این گروه تروریستی پخش شد برده داری این گروه نیز نشان داده شد. زنان اسیری که هر کدام قیمت فروش خود را دست داشتند. کودکانی را که مجبور به عضویت در این گروه کرده بودند و مردانی که برای نجات جان و ناموس خود و خانواده هایشان تمام هست و نیست خود را رها کرده یا رشوه داده و گریخته بودند تا به سرنوشت شوم دیگر همشهریان خود گرفتار نیایند. آوارگان و نجات یافتگانی که به انواع بیماری های روانی گرفتارند و آینده ای برای خود متصور نیستند.

در این سوی ماجرا ایران انقلاب زده را داریم. کشوری با تورم بالا و بیکاری گسترده. با فساد سیستماتیک دولتی و رتبه اول پولشویی، قاچاق کالا تولید را به ورطه سقوط کشانده و مواد مخدر جوانان و خانواده ها را از زندگی ساقط کرده است.

در بخش قوه مجریه هم روی دیگر ماجرا جریان دارد. دولت هر ساله خط فقر را در کنار حداقل حقوق و دستمزد اعلام می کند، ولی حقوق اعلام شده معمولن سه تا چهار برابر پایین تر از خط فقر است. یعنی عملن دولت های مدعی خدمتگزاری، قشر حقوق بگیر را سه یا چهار طبقه زیر خط فقر نگه میدارند و با اهرم قراردادهای موقت آن ها را وادار به سکوت می کنند.

در ادامه ماجرا می بینیم که هر روز آمار فروش اعضای بدن, فروش کودک و نوزاد, تن فروشی، قاچاق انسان، مجردها، کارکنان بدون حقوق، مالباختگان بی پناه، بازنشستگان مستأصل، افسردگی و خودکشی، جرایم اقتصادی و فرار از کشور افزایش می یابد. و در کنار آن حقوق های نجومی، انواع وام با سودهای نجومی، املاک نجومی، زمین خواری و دزدی های نجومی سر به فلک می زنند.

در دو سوی مرز ایران و عراق یکی چاههای نفت و منابع و معادن کشور را با شبه نظامیان وحشی خود خالی کرده و به ثمن بخس و بوسیله تانکر به دولتیان فاسد کشور همسایه می فروشد و دیگری با لب خندان و با قراردادهای یکطرفه بوسیله نفتکش و خطوط لوله راهی فرنگ می کند.

در این منطقه و در دو سوی مرز ایران و عراق با مصائب انسانی و اجتماعی تقریبن مشابهی روبرو بوده ایم. منتها یکی با خشونت عریان و لوله اسلحه و سرب داغ و کارد و سلاخی و دیگری با قوانین ناعادلانه و تبعیض گسترده و با کاغذبازی و بوروکراسی مهیب و فاسد. از همین روست که ایران و افغانستان و عراق و سوریه که دچار طالبان و داعش یا منش داعشی هستند جزو ناشادترین کشورهای جهان قرار گرفته اند.

در نهایت آنچه در هر دو سو جریان دارد برده داری و نابودی ارزش انسان و بنیان خانواده و زیربنای جامعه و ملت است و هیچ کشوری با هیچ کدام از این روش ها و هیچ نوع روش غیرعلمی، دینی و ایدئولوژیک دیگری نجات نخواهد یافت و ره به سعادت نخواهد برد.