سیاست رفاهی - ۱۰ 

 

اساس سیاست رفاهی (۲)

 

«با این تفاوت که برخلاف لیبرالیست ها تنها نباید به وضع موجود توجه کنیم و انتظار داشته باشیم که این تعادل در هر روز تامین شود بلکه این تعادل را باید در طی زندگانی یک خانواده تامین نمود به این معنی که انتظار نداشته باشیم به هر فرد آنچه می دهیم به ما بازپس دهد بلکه انتظار ما آن باشد که به هر خانواده آنچه می دهیم آن خانواده در طی زندگی نسل کنونی و نسل آینده به ما پس بدهد.

در این فرمول سه جنبه وجود دارد که در فرمول اقتصاد آزاد به آن توجه نشده است:

۱- جنبه رفاهی : وقتی تامین مخارج زندگانی خانواده‌ها را به طور موجه در زمره مخارج منظور کنیم بدیهی است که کلیه افراد اجتماع چون وابسته به خانواده ای هستند از رفاه برخوردار خواهند شد. در صورتی که اصل برابری دستمزد با ارزش کار تنها ناظر تامین مخارج فرد می باشد.

۲- جنبه آموزشی : رقم بزرگی از مخارج خانوادگی چه بر حسب معمول و چه به موجب مقررات جامعه ناسیونالیست مصروف آموزش و پرورش افراد خانواده خواهد گشت.

۳- جنبه افزایش قدرت تولید : رفاه و آموزش در نظام ناسیونالیستی با افزایش قدرت تولید ملازمه دارد. اگر در نظم ناسیونالیستی توصیه می‌شود که رفاه خانواده تامین گردد و افراد خانواده می توانند از امکانات آموزش و پرورش برخوردار گردند به خاطر آن است که از طریق احراز کیفیت و تخصص، بر قدرت تولید نیروی انسانی بیافزایند، چون اساساً مفهوم آموزش ملی متضمن بهبود سازمان‌های کار نیز می‌باشد. بنابراین افراد پرورده و در محیط کار بهتر، بازده بیشتری خواهند داشت و این نتیجه بعدی هزینه های مصرف شده در راه رفاه و آموزش را تأمین خواهد کرد و تعادل حیات اقتصادی را تضمین خواهد نمود.

 کوتاه سخن آنکه در برابر نظام کنونی که در برابر ارزش کار مخارج زندگی فرد را می پردازد ما عقیده داریم باید مخارج زندگانی و مخارج آموزشی (به معنی اعم) خانواده‌ها را پرداخت کرد. قسمتی از این مخارج به وسیله ارزش کار نسل کنونی تامین و باز می‌گردد و قسمت دیگر به وسیله افزایش کارایی نسل آینده جبران خواهد شد و این سیستم به جای آن که در زمان کوتاه متعادل باشد در طی زندگانی یک خانواده تعادل خواهد داشت با این تفاوت که در ضمن آن، جامعه از رفاه و معنویت آموزش و پرورش همگانی نیز برخوردار خواهد بود.

بنابراین توجه می‌شود که با قبول اصل خانواده به منزله واحد حیات ملت چگونه دید ما نسبت به مسائل اجتماعی تغییر می‌کند و قبول این اصل تا چه حد به فهم سیاست رفاهی ناسیونالیسم کمک می نماید.»

 

(از کتاب سیاست رفاهی، نوشته سرور‌ دکتر محمدرضا عاملی تهرانی، ۱۳۴۸)

 

@paniranist_party