سیاست رفاهی - ۲۵

 

کم کردن تدریجی نرخ بیمه های اجتماعی همگانی - ۲

 

«باید توجه داشت که سیاست رفاهی و خط مشی های مربوط به آن گوشه‌ای از نظم ناسیونالیستی است. یعنی تقلیل تدریجی حق بیمه کیفیت مستقلی نیست بلکه این تقلیل با افزایش رشد نیروی انسانی هماهنگی دارد.

یادآوری این نکته لازم است زیرا ممکن است اعتراض کنند که اگر شما در نظر دارید که نرخ حق بیمه را به تدریج تقلیل دهید اگر این کار امکان‌پذیر است پس چرا از اول آن را به مقدار کم دریافت نمیکنید و یا اساساً حذف نمی نماید. جواب ما این است که در آغاز باید حق بیمه دریافت کرد زیرا در غیر این صورت انجام برنامه های بیمه اجتماعی به سهولت میسر نخواهد بود.

ولی بیمه اجتماعی بخشی از سیاست رفاهی است، بخش دیگر آن تامین اجتماعی است. این دو شاخه که با هم اجرا شود هدف های سیاست رفاهی تحقق خواهد یافت. هدف های سیاست رفاهی آن است که خانواده های بیشتری را کارآمد، فعال و سازنده سازد و در شبکه کوشش قرار دهد و در نتیجه بر میزان تولید کالاها و خدمات بیفزاید.

به عبارت دیگر مخارجی که دولت در بخش سیاست رفاهی به کار می‌گیرد به ظاهر خرج است ولی در واقع سرمایه گذاری است، در راه آسایش و رفاه خرج می شود ولی در مسیری است که نتیجه آن پرورش بهتر و کاملتر نیروی انسانی و افزودن بر بنیه اقتصادی است.

به طور خلاصه در جریان اجرای سیاست رفاهی دو کیفیت حاصل خواهد گشت:

خانواده های بیشتری چه از لحاظ توانایی های نیروی انسانی و چه از لحاظ توانایی سرمایه گذاری بر قدرت فعاله کشور افزوده خواهند شد.

این کیفیات است که اجازه می‌دهد از میزان حق بیمه‌ای که خانواده ها می پردازند کاسته شود زیرا از طرفی دولت در آن زمان توانایی تامین منابع مالی اجرای برنامه های رفاهی را دارا شده است زیرا بر درآمد ملی و نظم اجتماعی افزوده می شود، و از طرف دیگر آنچه از حق بیمه کاسته می‌شود بر توانایی مالی خانواده ها می افزاید و از مسیر پر سرعت تری به اجتماع بازمی‌گردد و اقتصاد گردش تندتر و بارور تری می دهد.

دلیل این امر را باید در حیاط سیاست اجتماعی ناسیونالیسم که معطوف به امور اقتصادی است جستجو کرد.

چنانکه بارها گفته‌ایم سیاست رفاهی ناسیونالیسم تنها یک سیاست آسایش طلب نیست بلکه یک سیاست انتخابی است در مسیری که پول باید به مصرف برسد. اگر ما میگوییم نان، آب، برق، لباس و مسکن را باید ارزان کرد، به خاطر آن است مه به هر خرج کننده‌ای فرصت آن را بدهیم که پولش را در مسیرهای بارورتر و پر ثمر تر و سازنده تری به مصرف برساند.

زمانی که مسیرهای فعال تر و خلاق تری به وسیله برنامه گذاری های حکومت ایجاد شود در آن زمان سیاست ارزان کردن و یا تقلیل نرخ بیمه وسیله مناسبی است که بخشی از درآمد را به مسیر پر حاصل تری هدایت کند و بخشی از آن را از طریق مالیات ها به هزینه بیمه اختصاص دهد. یعنی اگر فرض کنیم که دولت در سال ۱۰ میلیون ریال از حق بیمه اجتماعی را تخفیف می دهند نه برای آن است که مردم این مبلغ را به جیب خود بریزند و یا در مسیرهای زیانبخشی صرف کنند.

حکومت ناسیونالیست زمانی ده میلیون در حق بیمه تخفیف میدهد که موجباتی فراهم آمده باشد که این مبلغ در رشته‌های تولید سرمایه‌گذاری شود و آنچه را که از این بابت دولت از دست می‌دهد چند برابرش را به دست می‌آورد.

بنابراین تقلیل نرخ بیمه های اجتماعی که همزمان با اجرای تدبیر های دیگر اقتصادی در نظم ناسیونالیستی صورت می گیرد نه تنها باری بر مخارج عمومی نخواهد بود بلکه سبب می شود افراد خانواده ها کم کم به وضع ایده‌آل یعنی برخورداری رایگان از مواهب اجتماعی نزدیک شوند.»

 

(از کتاب سیاست رفاهی نوشته سرور‌ دکتر محمدرضا عاملی تهرانی ، ۱۳۴۸)

 

@paniranist_party